H Kim Hye Rim (김혜림 ) είναι νεαρή εικονογράφος και ζει στη Νότια Κορέα. Πρόσφατα χάζευα την ιστοσελίδα της και τα έργα της μου θύμισαν πάρα πολύ τους δικούς μου δωδεκάλογους. Συχνά ζωγραφίζει μεγαλόσωμες, σχεδόν τετράγωνες, γυναίκες να περνούν τον χρόνο τους μόνες. Τι μπορεί μια γυναίκα να κάνει όταν είναι μόνη της;
Να διαβάσει;
Να σκεφτεί;
Να απολαύσει τον καφέ της;
Να ασχοληθεί με το εργόχειρό της;
Να ετοιμάσει το γεύμα της;
Να ρεμβάσει από το παράθυρό της;
Να χαλαρώσει στην πολυθρόνα της;
Σκέφτομαι όλα αυτά που κάνω και κάνουμε στα σπίτια μας. Πόσο τα αποζητάμε όταν το πρόγραμμα της εβδομάδας είναι φορτωμένο, όταν οι υποχρεώσεις μάς πιέζουν, όταν το διαρκές πήγαινε έλα κάνει τη ρουτίνα του σπιτιού τόσο ανεκτίμητη.
Πόσο διαφορετικά μοιάζουν όλα αυτές τις μέρες, που μένουμε σπίτι από επιλογή, αλλά και ανάγκη. Όσο κι αν εξακολουθούμε να τα απολαμβάνουμε, περνά αναπόφευκτα από το μυαλό το ερώτημα: πόσο θα διαρκέσουν; Πόσο μπορεί ο άνθρωπος να αντέξει τον εγκλεισμό και την απομόνωση, ακόμη κι όταν αυτή γίνεται για να προστατέψει τους άλλους και γίνεται στον χώρο που αγαπάμε περισσότερο από όλους, στο σπιτικό μας; Θα αποζητήσουμε άραγε τον συγχρωτισμό, τη φασαρία, την κίνηση, τη βαβούρα, τον συνωστισμό και τη βουή της γειτονιάς; Θα μας λείψει η αγκαλιά και το άγγιγμα; Πόσο δρόμο έχουμε ακόμα; Θα μπορούμε σε λίγες μέρες να αισθανόμαστε ευγνώμονες για όλα όσα έχουμε;
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου