Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2019

Εικόνες

Ani Castillo

Από τον καιρό που άρχισα να ασχολούμαι με την εικονογράφηση, τράβηξαν την προσοχή μου όλες εκείνες οι εικονογράφοι (οι περισσότερες ήταν γυναίκες) που ζωγράφιζαν για να θεραπευτούν. Πολλές φορές αφιέρωσα αναρτήσεις του ιστολογίου σε κορίτσια που αποτύπωναν στις εικόνες τους όσα νιώθει κάποιος που υποφέρει από κατάθλιψη, διαταραχές, ψυχώσεις. 



Cecile Dormeau
Cecile Dormeau

Λάτρευα το εικονογραφημένο βιβλίο από παιδί και η ενηλικίωση δεν ήταν αρκετά δυνατή ώστε να σβήσει αυτό το συναίσθημα. Πρώτα, ήταν ένα χόμπι. Παρατηρούσα τις εικόνες των παιδικών και των κόμικς στο βιβλιοπωλείο που δούλευα. Ύστερα, άρχισα να σημειώνω τα ονόματα των αγαπημένων εικονογράφων. Μετά, τους αρχειοθετούσα. Ξεκίνησα σιγά σιγά να παρατηρώ τις διαφορές τους. Αναγνώριζα λίγο λίγο τους Ιάπωνες, τους Κορεάτες, παλιούς εικονογράφους της Ανατολικής Ευρώπης: Τσέχους, Ρώσους, Πολωνούς. Και πάει λέγοντας. Αμέτρητοι φάκελοι, πολλές και διαφορετικές κατηγοριοποιήσεις. 


Ani Castillo

Το ιστολόγιο βοήθησε να διατηρηθεί αυτό το πάθος. Ήμουν σίγουρη πως εικονογράφοι που εκφράζουν τόση ευαισθησία στις εικόνες που φιλοτεχνούν θα διακρίνονται γι' αυτήν και ως άνθρωποι. Όσο τους γνώριζα και αρχίζαμε να αλληλογραφούμε, επιβεβαιωνόμουν. Χωρίς διδακτισμό και αλαζονεία, αφοπλίζουν το κοινό τους με την παιδικότητα. Τρυφεροί αλλά και ευθύβολοι. 



Ani Castillo

Αυτό που με κάνει και καταφεύγω σ' αυτό το πολύχρωμο κουκούλι ακόμη είναι η ασχήμια μιας καθημερινότητας που ολοένα δυσκολεύει. Άφησα τη φύση για την Αθήνα. Κάθε μέρα διασχίζω με τη συγκοινωνία μια αφιλόξενη πόλη. Προτού καλά καλά ζεστάνει ο ήλιος, βλέπω στους δρόμους ανθρώπους να φοβούνται, να σπρώχνονται, να τρυπάνε το σώμα τους. Κάποιοι μαζεύουν τις κουβέρτες τους απ' τα παγκάκια του πάρκου. Άλλοι ξερνούν την ασιτία τους στηρίζοντας το σώμα τους σε μια κολόνα της ΔΕΗ. 


Ketnipz
Ketnipz





















Όσο όμορφες κι αν είναι οι νύχτες πλάι στους φίλους, είναι απόλυτα βέβαιο πως η Αθήνα κάποια στιγμή θα σε σερβίρει μια συγυρισμένη μερίδα πανικού και κατατονίας. Εκείνες τις μέρες που όλα γύρω σκοτεινιάζουν και το στήθος σου στενεύει τόσο που δεν χωρά την ανάσα σου, οι διαδικτυακές συμβουλές self care μοιάζουν γελοίες. Ούτε το αχνιστό τσάι, ούτε το ζεστό μπάνιο, ούτε τα αρωματικά κεριά μπορούν να σε καλμάρουν. Μια εικόνα, όμως, μπορεί. 


















Ketnipz
Ketnipz























Εξακολουθώ να ασχολούμαι με όλα αυτά γιατί μου υπενθυμίζουν πως, λίγο πολύ, όλοι όσοι ζούμε και δουλεύουμε σ' αυτούς τους ρυθμούς υποφέρουμε από τα ίδια αδιέξοδα. Έχω φίλες εικονογράφους από το Μεξικό, τη Φινλανδία, την Ολλανδία, την Ινδία, τη Λευκορωσία, τις ΗΠΑ, το Λάος. Όταν βλέπω μια εικόνα τους, λειτουργεί σαν βάλσαμο η σκέψη πως στην άλλη άκρη του κόσμου ένας άνθρωπος νιώθει ό,τι νιώθω κι εγώ και ζωγραφίζει για να μου το υπενθυμίσει. 


Ani Castillo

Δεν θα πάψει ποτέ να με εντυπωσιάζει πόσο γαληνεύει την ψυχή μας μια ωραία εικόνα. Και θα πιστεύω πάντα πως ένα παιδί που μεγαλώνει ξεκουράζοντας το βλέμμα του στις εικόνες της φύσης και της τέχνης δεν θα καταφύγει ποτέ στη βία. 


***

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου