Στα έργα της κυριαρχεί το μαύρο, αλλά κάνουν τη ζωή να μοιάζει λιγότερο σκοτεινή. Η Ani Castillo ζωγραφίζει σκέψεις και μεταδίδει συναισθήματα, ελπίζοντας να κάνει τους άλλους να νιώθουν λιγότερο μόνοι.
Θα ήθελες να μας πεις λίγα πράγματα για τη ζωή σου; Πότε ξεκίνησες να ζωγραφίζεις; Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την εικονογράφηση;
Γεννήθηκα στο Μεξικό, στη Γουαδαλαχάρα, και τώρα ζω στο Τορόντο με τη μικρή μου οικογένεια. Σ' όλη μου τη ζωή σκεφτόμουν να μάθω να ζωγραφίζω στη σχολή Kαλών Tεχνών, αλλά λίγο αφού ξεκίνησα, κατέληξα να κάνω σπουδές Επικοινωνίας, και είμαι πολύ χαρούμενη που τα κατάφερα! Έμαθα πολλά πράγματα, για διαφορετικά μέσα, όπως η φωτογραφία, το βίντεο, ο ήχος, ακόμη και το φώτοσοπ, και μου άνοιξαν πολλές διαφορετικές προοπτικές.
Από τότε που ήμουν τριών χρονών, οι γονείς μου κατάλαβαν ότι η αγαπημένη μου ενασχόληση ήταν να ζωγραφίζω και με ενθάρρυναν να περνώ τον ελεύθερο χρόνο μου σχεδιάζοντας και ζωγραφίζοντας. Μια μέρα όμως, αποφάσισαν να πάρουν τη μικρή παιδική μου "καριέρα" στα σοβαρά:
Όταν μεγάλωνα στο Μεξικό, ήταν πολύ συνηθισμένο τα παδιά να περνούν χρόνο μόνα τους στο σπίτι όταν οι γονείς τους δούλευαν. Ήμουν έξι χρονών, μόνη στο σπίτι με τον αδερφό μου. Ήταν η πρώτη μέρα των καλοκαιρινών διακοπών. Η μαμά μου μου είχε αγοράσει ένα κουτάκι νερομπογιές και ένα μεγάλο πακέτο χαρτί. Όταν γύρισαν οι δικοί μου από τη δουλειά, βρήκαν το πάτωμα σκεπασμένο από ζωγραφιές. Ζωγράφιζα όλη μέρα! Εκείνη τη μέρα ο μπαμπάς μου αποφάσισε να με πάει σε μαθήματα ζωγραφικής με λάδι, που έκαναν τη ζωή μου φανταστική.
Με
τι είδους εικονογραφήσεις έχεις ασχοληθεί; Θα ήθελες να μοιραστείς
κάποια ξεχωριστή εμπειρία σου στην εικονογράφηση ενός βιβλίου;
Έχω κάνει πολλές και διαφορετικές δουλειές. Περισσότερο ασχολούμαι με δικά μου έργα, αλλά έχω κάνει επίσης εικονογραφήσεις για βιβλία, ρούχα, υφάσματα, σημειωματάρια, διαφημίσεις, τοιχογραφίες, χαρτιά περιτυλίγματος και λοιπά.
Υπάρχει κάποιο κείμενο, βιβλίο, παραμύθι, τραγούδι που θα ήθελες να εικονογραφήσεις και δεν το έχεις κάνει ακόμη;
Υπάρχει ένα κομμάτι του Σούμπερτ στη ταινία Barry Lyndon το "trio Op. 100". Το ακούω πολύ συχνά δουλεύοντας για διαφορετικά έργα. Φέρνει τόσες εικόνες στο μυαλό μου... Δεν είμαι σίγουρη αν θα ήθελα να "εικονογραφήσω" το κομμάτι, αλλά η μουσική του με έχει βοηθήσει να εικονογραφήσω πολλά άλλα πράγματα. Υπάρχει επίσης ένα συγκρότημα, οι Amiina. Αν θέλεις να συγκεντρωθείς και να αφήσεις ελεύθερη τη φαντασία σου, ο δίσκος τους "Puzzle" είναι υπέροχο άκουσμα.
Τι υλικά χρησιμοποιείς συνήθως;
Τελευταία χρησιμοποιώ κυρίως στυλό, μελάνια και μαρκαδόρους. Μου αρέσει όμως να δοκιμάζω κάθε είδους τεχνική. Το να δοκιμάζει κανείς διαφορετικούς τρόπους στην τέχνη είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση σ' αυτή τη δουλειά.
Ετοιμάζεις κάτι αυτόν τον καιρό;
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζω κυρίως δουλειές για πελάτες μου και ένα δικό μου κινούμενο σχέδιο, το "Imaginary Friend " (miamigo.ca).
Η εικονογράφηση είναι για σένα επάγγελμα ή χόμπι; Στη χώρα σου υπάρχει δυνατότητα βιοπορισμού από την εικονογράφηση;
Ξέρεις κάτι; Νομίζω πως όσοι ασχολούνται με την τέχνη το κάνουν για ένα βαθύτερο λόγο που οι λέξεις "επάγγελμα" και "χόμπι" δεν μπορούν να εξηγήσουν. Είναι κατά κάποιον τρόπο μια απεγνωσμένη ανάγκη. Ωστόσο, είμαι τυχερή που μπορώ να εργάζομαι ως εικονογράφος και να πληρώνομαι γι' αυτό! Ξέρω, όμως, ότι θα ζωγράφιζα, ακόμη κι αν εργαζόμουν σε έναν εντελώς διαφορετικό τομέα.
Το εισόδημά μου προέρχεται από διαφορετικές πηγές. Μαζί με τον συζυγό μου έχουμε μια εταιρεία επικοινωνίας που λέγεται "Miniature Massive" (miniaturemassive.com), όπου κάνω τα πάντα: δημιουργικό, στρατηγικές επικοινωνίας, δικαιώματα, φωτογραφία και άλλα.
Από ποιους εικονογράφους (κλασικούς ή σύγχρονους) έχεις εμπνευστεί;
Η Leonora Carrington, ο Masakazu Katsura και ο Αργεντίνος σκιτσογράφος Quino ήταν οι μεγαλύτερες επιρροές στη ζωή μου. Επίσης, διάφοροι σκιτσογράφοι της πόλης μου που είναι και σπουδαίοι καλλιτέχνες, συγγραφείς, άνθρωποι των μέσων. Πάντοτε ήθελα να με χαρακτηρίζει η δική τους πολυμέρεια.
Πες μας κάτι για το έργο σου "Imaginary Friend"(miamigo.ca).
Άρχισα να σχεδιάζω το "Imaginary Friend" μετά από ένα δίμηνο που έκανα Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία. Το σημαντικότερο πράγμα που έμαθα εκείνα τα χρόνια ήταν ότι δεν πρέπει να κολλάμε στις σκέψεις μας σαν να είναι πραγματικότητα. Δεν είναι. Οι σκέψεις είναι σκέψεις, και όταν επιτέλους ήμουν σε θέση να τις αντιλαμβάνομαι έτσι, ξεκίνησα να ζωγραφίζω μερικές απ' αυτές.
Η εικόνα διαμορφώνει τη φαντασία. Όταν ζωγραφίζεις, σκέφτεσαι ότι οι εικόνες θα ζωντανέψουν στη φαντασία των παιδιών;
Να σου πω την αλήθεια, όχι. Νομίζω ότι δική μου δουλειά είναι να ζωγραφίζω με τη φαντασία μου, και δουλειά των παιδιών να προσθέτουν τη δική τους υπέροχη φαντασία σε οτιδήποτε βλέπουν.
Τι σχέση έχει ένας εικονογράφος με την παιδικότητα; Πόσο καθορίζουν τη δουλειά του οι παιδικές του αναμνήσεις;
Νομίζω ότι το να κάνεις τέχνη σημαίνει να διατηρείς μια αιώνια σχέση με την παιδικότητα. Η τέχνη είναι ένα μέρος όπου μπορείς να νιώσεις ασφαλής και ελεύθερος. Όταν βάζεις την τέχνη σου στο διαδίκτυο, αλλάζουν λιγάκι τα πράγματα, επειδή είναι τρομακτική η πιθανότητα να επικριθείς ή/και να απορριφθείς. Αλλά πάλι τα παιδιά είναι γενναία και κάνουν πάντα αυτό που νιώθουν. Αν θέλεις να κάνεις τέχνη, πρέπει να είσαι πολύ δυνατός και να κρατάς ζωντανό το παιδί που έχεις μέσα σου. Να το σέβεσαι, να το βγάζεις προς τα έξω, να το υπερασπίζεσαι από επιρροές, κι όλα αυτά μαζί.
Στη ζωγραφική σου σπάνια χρησιμοποιείς χρώματα. Στα περισσότερα έργα σου κυριαρχεί το μαύρο. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Συχνά αναρωτιέμαι γιατί, αλλά δεν είμαι σίγουρη για την απάντηση. Λατρεύω τα πολύχρωμα έργα ζωγραφικής, αλλά κάποιες φορές έχω την αίσθηση ότι το συναίσθημα που προσπαθώ να μεταδώσω απλά δεν περιέχει χρώμα...
Το να είσαι εικονογράφος σου δίνει τη ευκαιρία να θίξεις κοινωνικά ζητήματα με διαφορετικό τρόπο. Οι ζωγραφιές σου αγγίζουν θέματα όπως η αυτοεκτιμήση, ο σχολικός εκφοβισμός, ο κοινωνικός ρατσισμός, η ειρήνη, η φιλία, η αγάπη. Όταν ζωγραφίζεις, λαμβάνεις υπόψη σου ότι μπορείς να επηρεάσεις ένα νεανικό κοινό σε μια ορισμένη κατεύθυνση;
Ξέρεις, θέλω να μοιράζομαι με τους συνανθρώπους μου όσο πιο πολλά μπορώ από την εμπειρία μου, και όσο πιο βαθιά μπορώ. Η ελπίδα μου είναι ότι μπορώ να συνδέσω αυτό το δικό μου βάθος με οποιονδήποτε κοιτάζει τα έργα μου.
Έχω νιώσει πολύ μόνη για ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου. Ξέρω πώς είναι να είσαι στην απ' έξω, να είσαι ο περίεργος, να είσαι το περιθωριοποιημένο παιδί. Και το μισώ. Είναι επώδυνο και δεν θα το ευχόμουν σε κανέναν. Μάλλον προσπαθώ να επικοινωνήσω ψυχικά με τα περιθωριοποιημένα παιδιά αυτού του κόσμου. Η μεγαλύτερη ελπίδα μου είναι να τα κάνω να νιώσουν λιγότερο μόνα.
Δε νομίζω ότι η απάντηση είναι να προσαρμοστείς για να "ταιριάξεις". Όπου κι αν ζεις, αν οι άνθρωποι δεν σε πολυσυμπαθούν, υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο που κάποιος νιώθει όπως κι εσύ και θα σε καταλάβει.
Οι περισσότεροι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προωθήσουν τη δουλειά τους. Σήμερα είναι εύκολο να γνωριστείς με ταλαντούχους ανθρώπους απ' όλον τον κόσμο. Τι γνώμη έχεις για τα σόσιαλ μίντια; Πώς τα χρησιμοποιείς; Αποτελούν ένα καταφύγιο για εκείνους που δεν γίνονται αποδεκτοί στην κανονική τους ζωή;
Νομίζω ότι το διαδίκτυο είναι το πιο απίστευτο θαύμα για τους ντροπαλούς και τους παράξενους ανθρώπους. Όταν το ανακάλυψα, είχα επιτέλους ένα μικρό παράθυρο για να δω τον πραγματικό κόσμο και να μιλήσω μαζί του! Έχει και τους πειρασμούς του, βέβαια. Νομίζω ότι ένα από τα προβλήματα είναι ότι σπαταλάς πολύ χρόνο. Αν όμως εστιάσουμε στα θετικά, θα μπορούσα να πω πως δεν έχει υπάρξει καλύτερη εποχή για να ζήσει κανείς! Όλοι έχουμε φωνή. Οι μεγάλοι και οι μικροί. Έχει δοθεί σε όλους μας ένα βήμα και είναι στο χέρι μας να βρούμε έναν τρόπο να το αξιοποιήσουμε.
***
Έχω κάνει πολλές και διαφορετικές δουλειές. Περισσότερο ασχολούμαι με δικά μου έργα, αλλά έχω κάνει επίσης εικονογραφήσεις για βιβλία, ρούχα, υφάσματα, σημειωματάρια, διαφημίσεις, τοιχογραφίες, χαρτιά περιτυλίγματος και λοιπά.
Υπάρχει κάποιο κείμενο, βιβλίο, παραμύθι, τραγούδι που θα ήθελες να εικονογραφήσεις και δεν το έχεις κάνει ακόμη;
Υπάρχει ένα κομμάτι του Σούμπερτ στη ταινία Barry Lyndon το "trio Op. 100". Το ακούω πολύ συχνά δουλεύοντας για διαφορετικά έργα. Φέρνει τόσες εικόνες στο μυαλό μου... Δεν είμαι σίγουρη αν θα ήθελα να "εικονογραφήσω" το κομμάτι, αλλά η μουσική του με έχει βοηθήσει να εικονογραφήσω πολλά άλλα πράγματα. Υπάρχει επίσης ένα συγκρότημα, οι Amiina. Αν θέλεις να συγκεντρωθείς και να αφήσεις ελεύθερη τη φαντασία σου, ο δίσκος τους "Puzzle" είναι υπέροχο άκουσμα.
Τι υλικά χρησιμοποιείς συνήθως;
Τελευταία χρησιμοποιώ κυρίως στυλό, μελάνια και μαρκαδόρους. Μου αρέσει όμως να δοκιμάζω κάθε είδους τεχνική. Το να δοκιμάζει κανείς διαφορετικούς τρόπους στην τέχνη είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση σ' αυτή τη δουλειά.
Ετοιμάζεις κάτι αυτόν τον καιρό;
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζω κυρίως δουλειές για πελάτες μου και ένα δικό μου κινούμενο σχέδιο, το "Imaginary Friend " (miamigo.ca).
Ξέρεις κάτι; Νομίζω πως όσοι ασχολούνται με την τέχνη το κάνουν για ένα βαθύτερο λόγο που οι λέξεις "επάγγελμα" και "χόμπι" δεν μπορούν να εξηγήσουν. Είναι κατά κάποιον τρόπο μια απεγνωσμένη ανάγκη. Ωστόσο, είμαι τυχερή που μπορώ να εργάζομαι ως εικονογράφος και να πληρώνομαι γι' αυτό! Ξέρω, όμως, ότι θα ζωγράφιζα, ακόμη κι αν εργαζόμουν σε έναν εντελώς διαφορετικό τομέα.
Το εισόδημά μου προέρχεται από διαφορετικές πηγές. Μαζί με τον συζυγό μου έχουμε μια εταιρεία επικοινωνίας που λέγεται "Miniature Massive" (miniaturemassive.com), όπου κάνω τα πάντα: δημιουργικό, στρατηγικές επικοινωνίας, δικαιώματα, φωτογραφία και άλλα.
Από ποιους εικονογράφους (κλασικούς ή σύγχρονους) έχεις εμπνευστεί;
Η Leonora Carrington, ο Masakazu Katsura και ο Αργεντίνος σκιτσογράφος Quino ήταν οι μεγαλύτερες επιρροές στη ζωή μου. Επίσης, διάφοροι σκιτσογράφοι της πόλης μου που είναι και σπουδαίοι καλλιτέχνες, συγγραφείς, άνθρωποι των μέσων. Πάντοτε ήθελα να με χαρακτηρίζει η δική τους πολυμέρεια.
Άρχισα να σχεδιάζω το "Imaginary Friend" μετά από ένα δίμηνο που έκανα Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία. Το σημαντικότερο πράγμα που έμαθα εκείνα τα χρόνια ήταν ότι δεν πρέπει να κολλάμε στις σκέψεις μας σαν να είναι πραγματικότητα. Δεν είναι. Οι σκέψεις είναι σκέψεις, και όταν επιτέλους ήμουν σε θέση να τις αντιλαμβάνομαι έτσι, ξεκίνησα να ζωγραφίζω μερικές απ' αυτές.
Η εικόνα διαμορφώνει τη φαντασία. Όταν ζωγραφίζεις, σκέφτεσαι ότι οι εικόνες θα ζωντανέψουν στη φαντασία των παιδιών;
Να σου πω την αλήθεια, όχι. Νομίζω ότι δική μου δουλειά είναι να ζωγραφίζω με τη φαντασία μου, και δουλειά των παιδιών να προσθέτουν τη δική τους υπέροχη φαντασία σε οτιδήποτε βλέπουν.
Τι σχέση έχει ένας εικονογράφος με την παιδικότητα; Πόσο καθορίζουν τη δουλειά του οι παιδικές του αναμνήσεις;
Νομίζω ότι το να κάνεις τέχνη σημαίνει να διατηρείς μια αιώνια σχέση με την παιδικότητα. Η τέχνη είναι ένα μέρος όπου μπορείς να νιώσεις ασφαλής και ελεύθερος. Όταν βάζεις την τέχνη σου στο διαδίκτυο, αλλάζουν λιγάκι τα πράγματα, επειδή είναι τρομακτική η πιθανότητα να επικριθείς ή/και να απορριφθείς. Αλλά πάλι τα παιδιά είναι γενναία και κάνουν πάντα αυτό που νιώθουν. Αν θέλεις να κάνεις τέχνη, πρέπει να είσαι πολύ δυνατός και να κρατάς ζωντανό το παιδί που έχεις μέσα σου. Να το σέβεσαι, να το βγάζεις προς τα έξω, να το υπερασπίζεσαι από επιρροές, κι όλα αυτά μαζί.
Συχνά αναρωτιέμαι γιατί, αλλά δεν είμαι σίγουρη για την απάντηση. Λατρεύω τα πολύχρωμα έργα ζωγραφικής, αλλά κάποιες φορές έχω την αίσθηση ότι το συναίσθημα που προσπαθώ να μεταδώσω απλά δεν περιέχει χρώμα...
Το να είσαι εικονογράφος σου δίνει τη ευκαιρία να θίξεις κοινωνικά ζητήματα με διαφορετικό τρόπο. Οι ζωγραφιές σου αγγίζουν θέματα όπως η αυτοεκτιμήση, ο σχολικός εκφοβισμός, ο κοινωνικός ρατσισμός, η ειρήνη, η φιλία, η αγάπη. Όταν ζωγραφίζεις, λαμβάνεις υπόψη σου ότι μπορείς να επηρεάσεις ένα νεανικό κοινό σε μια ορισμένη κατεύθυνση;
Ξέρεις, θέλω να μοιράζομαι με τους συνανθρώπους μου όσο πιο πολλά μπορώ από την εμπειρία μου, και όσο πιο βαθιά μπορώ. Η ελπίδα μου είναι ότι μπορώ να συνδέσω αυτό το δικό μου βάθος με οποιονδήποτε κοιτάζει τα έργα μου.
Έχω νιώσει πολύ μόνη για ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου. Ξέρω πώς είναι να είσαι στην απ' έξω, να είσαι ο περίεργος, να είσαι το περιθωριοποιημένο παιδί. Και το μισώ. Είναι επώδυνο και δεν θα το ευχόμουν σε κανέναν. Μάλλον προσπαθώ να επικοινωνήσω ψυχικά με τα περιθωριοποιημένα παιδιά αυτού του κόσμου. Η μεγαλύτερη ελπίδα μου είναι να τα κάνω να νιώσουν λιγότερο μόνα.
Δε νομίζω ότι η απάντηση είναι να προσαρμοστείς για να "ταιριάξεις". Όπου κι αν ζεις, αν οι άνθρωποι δεν σε πολυσυμπαθούν, υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο που κάποιος νιώθει όπως κι εσύ και θα σε καταλάβει.
Νομίζω ότι το διαδίκτυο είναι το πιο απίστευτο θαύμα για τους ντροπαλούς και τους παράξενους ανθρώπους. Όταν το ανακάλυψα, είχα επιτέλους ένα μικρό παράθυρο για να δω τον πραγματικό κόσμο και να μιλήσω μαζί του! Έχει και τους πειρασμούς του, βέβαια. Νομίζω ότι ένα από τα προβλήματα είναι ότι σπαταλάς πολύ χρόνο. Αν όμως εστιάσουμε στα θετικά, θα μπορούσα να πω πως δεν έχει υπάρξει καλύτερη εποχή για να ζήσει κανείς! Όλοι έχουμε φωνή. Οι μεγάλοι και οι μικροί. Έχει δοθεί σε όλους μας ένα βήμα και είναι στο χέρι μας να βρούμε έναν τρόπο να το αξιοποιήσουμε.
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου