Εξώφυλλα #13: Άμπρα κατάμπρα...

... Χόκους πόκους

 

 

Ο αριθμός 13 στα εξώφυλλα -και οπουδήποτε αλλού- είναι γρουσούζικος και πρέπει με κάποιον τρόπο να ξορκίσουμε το κακό. Αποφράδες μέρες και αποφράδικοι αριθμοί είναι αυτοί στους οποίους κανείς δεν πιστεύει, αλλά οι περισσότεροι τυχαίνει να τους αποφεύγουν ή έχουν το νου τους. Έτσι, για καλό και για κακό. Ακόμη και σε νοσοκομεία ή σε κέντρα υγείας "τυχαίνει" ο αριθμός 13 να λείπει από τις πόρτες των δωματίων και από το 12 πάμε αμέσως στο 14 κι έτσι ούτε γάτα ούτε ζημιά, εξασφαλίσαμε την υγεία μας προσώρας. 

 

 

Τα μάγια είναι απαραίτητα για να εμφανίσεις κάποιον που ποθείς ή  - συχνότερα δυστυχώς - να εξαφανίσεις κάποιον που σε απωθεί. Επίσης, για να περάσεις δοκιμασίες χωρίς ιδαίτερο κόπο, να τιμωρήσεις όσους σε αδίκησαν ή θέλεις να αδικήσεις. Σπανίως υπάρχει καλή πρόθεση δηλαδή. Μοναχά σε λυχναράκια και ευχές κάτι γίνεται, κι αυτό αραιά και πού. Τα διάφορα λαογραφικά είναι πιο άκακα, ρόδι για τη γονιμότητα και σκόρδο για τη μαγγανεία, καθρεφτάκι στο φουστάνι για το μάτι και άλλα τέτοια. Τα επικίνδυνα μαγικά δεν τα γράφουν τα λαογραφικά βιβλία. Λίγοι τα γνωρίζουν, κανείς δεν τα αποκαλύπτει. 

 

 
 

Τα πιο επιφανειακά ουδείς τα πιστεύει, μα πολλοί απογοητεύονται όταν δεν τους βγαίνει η πασιέντζα, ανησυχούν όταν σπάει ο καθρέφτης, αποστρέφουν το βλέμμα από τη μαύρη γάτα, μπαίνουν στο σπίτι με το δεξί. 

Κάποτε πέρασαν και μόδες επικίνδυνες που οδήγησαν σε παράξενα παιχνίδια κι αρχίσαμε έφηβοι να γυρίζουμε ανάποδα την ταινία της κασέτας ή να παίζουμε ανάποδα στο πικάπ τους ροκ δίσκους των γονιών μας, μπας και αναγνωρίσουμε ένα μήνυμα από το υπερπέραν. Από τους Νιρβάνα και τους Ρόλινγκ Στόουνς μέχρι τον Πάριο, όλα κάποιο μήνυμα μάς στέλνουν. 

 

Τώρα, χωρίς πικάπ και κασετόφωνο, πώς θα το αποκρυπτογραφήσουμε;