Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

Η ιστορία του Αντέρου ντε Κένταλ


[...] ύστερα ο Αντέρου αγόρασε ένα μικρό, κοντόκαννο ρεβόλβερ. Όταν βγήκε από το κατάστημα, το καμπαναριό της Ματρίζ χτυπούσε έντεκα. Αφού περπάτησε κατά μήκος όλη την προκυμαία, ο Αντέρου έφτασε μέχρι το λιμεναρχείο κι έμεινε αρκετή ώρα στο μόλο κοιτάζοντας τα ιστιοφόρα. Ύστερα διέσχισε τον παραθαλάσσιο δρόμο και μπήκε στην πλατεία Εσπεράντσα που περιστοιχίζεται από αδύναμα πλατάνια. Η ήλιος ήταν σκληρός κι όλα γύρω του ήταν λευκά. Η πλατεία, εκείνη την ώρα, ήταν έρημη λόγω της μεγάλης ζέστης. Ένας θλιμμένος γάιδαρος, δεμένος στον κρίκο ενός τοίχου, κουνούσε το κεφάλι του. Ενώ διέσχιζε την πλατεία, ο Αντέρου άκουσε μια μουσική. Σταμάτησε και γύρισε το κεφάλι του. Στην απέναντι γωνία, κάτω από τη σκιά ενός πλατάνου, ένας τσιγγάνος έπαιζε ένα μπερμπερίνικο οργανάκι. Ο τσιγγάνος τού έκανε νεύμα να πλησιάσει και ο Αντέρου πλησίασε. Ήταν ένας αδύνατος άντρας και στον ώμο είχε κρεμασμένη μια μικρή μαϊμού. Ήταν ένα πλασματάκι με ένα ειρωνικό και θλιμμένο μούτρο, και φορούσε μια κόκκινη στολή με χρυσά κουμπιά. Ο Αντέρου αναγνώρισε τη μαϊμού των ονείρων του και κατάλαβε αμέσως ποια ήταν. Το ζώο άπλωσε το μικροσκοπικό μαυριδερό του χέρι και ο Αντέρου έφησε να πέσουν μερικά νομίσματα. Σε αντάλλαγμα η μαϊμού ψάρεψε ένα χρωματιστό χαρτάκι από αυτά που ο τσιγγάνος είχε στερεωμένα στην κορδέλα του καπέλου του, και του το έδωσε. Εκείνος το πήρε και το διάβασε. Ύστερα διέσχισε την πλατεία και κάθισε σε ένα παγκάκι, κάτω από τη δροσερή σκιά της μονής Εσπεράντσα, μπροστά από έναν τοίχο που είχε ζωγραφισμένη μια γαλάζια άγκυρα πάνω στον λευκό ασβέστη. Έβγαλε το ρεβόλβερ από την τσέπη, το έφερε στο στόμα του και τράβηξε τη σκανδάλη. Για μια στιγμή έμεινε έκπληκτος που συνέχισε να βλέπει την πλατεία, τα δέντρα, τη λάμψη της θάλασσας και τον τσιγγάνο που έπαιζε το οργανάκι του. Ένιωσε μια χλιαρή κλωστή αίματος να τρέχει από το λαιμό του. Έβαλε σε λειτουργία το μηχανισμό του ρεβόλβερ και πυροβόλησε για δεύτερη φορά. Τότε εξαφανίστηκε ο τσιγγάνος μαζί με το τοπίο, ενώ οι καμπάνες της Ματρίζ χτυπούσαν ήδη μεσημέρι. 

Από την ιστορία "Αντέρου ντε Κένταλ. Μια ζωή".

Antonio Tabucchi, Η γυναίκα του Πόρτο Πιμ και άλλες ιστορίες (μτφρ. Ανταίος Χρυδοστομόδης), Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2005

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου