Πρώτη μέρα στο σχολείο

Περιγραφή ξεκινήματος σχολικής ημέρας: 

α) Σχεδόν παράδεισος: Κείτομαι μακαρίως υπό το δυσβάσταχτο βάρος καταπιεστικών στρατιωτικών κουβερτών, γαργαλιστικών μαλλιαρών βελετζών και ενοχλητικών ακανθοειδών πατητών. 

β) Σάπλπιγξ πρώτη:  Ήρθανε τα όργανα: ακούω στον ύπνο μου τα πρώτα (και ομολογουμένως ευγενή -παρά την υψηλή ηχητική τους ένταση- ειδοποιητικά σήματα αφύπνισης: 

"Σήκω παιδί μου", "Ξύπνησε Δημητρό να πας στο σχολειό".

γ) Ελπίς: Γυρίζω πλευρό ψελλίζοντας: "Αφήσετέ με μια ολιά ακόμη" και ξανακοιμούμαι.

δ) Ντριν! Δεύτερο κουδούνι, επίκληση των θείων, υπερβολή του τετελεσμένου, υποτιμητική ιεραρχική κατάταξη, μεταφυσική απειλή: 

"Γε, Παναγία μου, κι εγύρισε η μέρα κάτω!", "Πάλι τελευταίος επόμεινες!",  "Επήρες όλη την εγρουσουζά του χωριού!"

ε) Ποιητικόν κρεσέντο, παροιμιώδης παρουσίασις ιστορικής εμπειρίας, αποκαλυπτήρια: 

"Ο πρωτοσηκωμένος είναι πάντα κερδεμένος!" [...] Βίαιο ξεσκέπασμα. Κουλουριάζομαι απεγνωσμένα, ενώ γύρω μου σεργανούνε πιγκουίνοι. Σηκώνομαι. 

στ) Μπρέκφαστ: Η μάνα μου βράζει το άρτι αρμεχθέν από του πατρός μου γάλα αιγός. Το πίνω πάντα με καφέ μέσα, προσωπική μου κατάκτηση, αποτέλεσμα της γαϊδουρινής υπομονής μου. 

ζ) Ελληνικαί εξαγωγαί: Πάω για χέσιμο, πάντα στο παρακείμενο χάλασμα. Γκρεμισμένοι τοίχοι, αγριόχορτα, συκιές. Χέζω στην άκρη μιας πέτρινης καμάρας. Την ίδια δουλειά κάνει κι ο συμμαθητής μου, ο Γιάννης του παπά, πίσω από τους θάμνους λίγο πιο πέρα.

η) Συνεργασία ζωικών ειδών, ανακύκλωσις: Γοητευμένον εκ της σαγηνευτικής ευωδίας, καταφθάνει τρέχοντας με έντονη σιελόρροια ο Τιμολέων, το γουρούνι μας, που, αφού με εκτοπίσει με τη μουσούδα του, απολαμβάνει λαίμαργα τα αποτελέσματα της κοπιώδους μου προσπάθειας. [...]

θ) Σωματικός έλεγχος, εξωραϊσμός, τελευταίαι συμβουλαί: 

"Βγάλε τον γιακά σου όξω", "Κάνε την μπλούζα σου κάτω", "Βγάλε τσι τζίμπλες από τα μάθια σου. Πώς φέγγεις;", "Κόψε τα νύχια σου που γενήκανε σαν τση βιτσίλας. Με τέθοια νύχια στα πόδια, πρέπει να πιάσεις δουλειά στη ΔΕΗ, να σκαρφαλώνεις στσι στύλους". [...]

ι) Εκπαιδευτική επιδότησις: Ο πατέρας μου μου δίνει ένα κέρμα για κουλούρι. Εγώ σκύφτω και του φιλώ τη χέρα, όπως κάνω με όλους τους συγγενείς μου. [...]

ια) Μελλοθάνατοι:  Σμίγω στην πλατεία τ' άλλα κοπέλια και κινούμε για το σχολείο που βρίσκεται στο διπλανό χωριό. Το κλίμα πάντα βαρύ, παρά τις προσπάθειες για γέλιο, που καταβάλλουμε όλοι μας. Σάμπως πάμε για εκτέλεση. Οι δασκάλοι μάς μαντρώνουν στην τάξη με δυσκολία. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι προηγούμενα έχουν μαζί μας. [...]

ιβ) Έτσι περνώ τα πρωινά μου.

***

[1] Χαΐνης Δ. Αποστολάκης, Φτου ξελευτερία για όλους!, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2015.

[2] Ο Χαϊνης Δ. Αποστολάκης γεννήθηκε στο χωριό Πολυθέα της Κρήτης. 
Στη φωτογραφία, ο πατέρας μου παίρνει από τη δασκάλα του το ενδεικτικό της Α' Δημοτικού. (Βρότσλαβ, Πολωνία 1958)