Αν ήμουν νερό, θα ήμουν λίμνη

Στο "κινέζικο πορτρέτο", ένα κορίτσι από την παρέα βάζει στο μυαλό του ένα πρόσωπο γνωστό στις υπόλοιπες. Εκείνες ξεκινούν τις ερωτήσεις. Αν ήταν χρώμα; Αν ήταν βιβλίο; Αν ήταν ταινία; Αν ήταν παπούτσι; Αν ήταν νησί; Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός. Μπορείς να ρωτήσεις ό,τι θέλεις. Μετά από μια σειρά υποθέσεων, κάποια καταλήγει στο πρόσωπο που είχε βάλει στο νου της η αρχική παίκτρια. Το παιχνίδι δεν έχει κανέναν άλλο κανόνα. Αν θέλεις, μπορείς να βάλεις στο νου σου τον ίδιο σου τον εαυτό και να αφήσεις τις υπόλοιπες παίκτριες να ρωτούν. Εκείνες θα αργήσουν να σε βρουν, εσύ απαντώντας στις ερωτήσεις τους γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου. Αργότερα, παίζεις το κινέζικο πορτρέτο μόνη σου. Σε κάθε ηλικία, οι απαντήσεις διαφέρουν.

Αν ήμουν χρώμα, θα ήμουν το λευκό. Αν ήμουν χρώμα, θα ήμουν το μωβ. Αν ήμουν χρώμα, θα ήμουν το πράσινο. Αν ήμουν παπούτσι, θα ήμουν το γοβάκι της Σταχτοπούτας, η μπότα μιας μάγισσας, μια πουέντ, μια μπαλαρίνα, ένα σαντάλι. Δε θα ήμουν ποτέ παπούτσι. Η αλλαγή στις απαντήσεις μπορεί να σημαίνει μια αλλαγή μέσα σου. Βαθύτερη ή επιφανειακή. 

Αν ήμουν βιβλίο, θα ήμουν παραμύθι. Αν ήμουν βιβλίο, θα ήμουν λεξικό. Αν ήμουν βιβλίο, θα ήμουν ο "Ηλίθιος", ένα διήγημα του Παπαδιαμάντη, του Βουτυρά, του Μωπασάν, ο "Μαιτρ και η Μαργαρίτα" του Μπουλγκάκοφ, ένα ταξιδιωτικό του Ταμπούκι, οι "Αόρατες πόλεις" του Καλβίνο, μια ιστορία του Ιωάννου, ένα ποίημα του Λειβαδίτη, του Χιόνη, του Καρούζου, της Γώγου, της Μαστοράκη, της Σέξτον. Αν ήμουν νησί, θα ήμουν η Σκόπελος, η Νίσυρος, η Χάλκη. Αν ήμουν κινούμενο σχέδιο, ο Νιλς Χόλγκερσον, η Μαφάλντα, ένα γκράφικ νόβελ, το Περσέπολις.

Κάθε φορά μονολογούσες άλλες απαντήσεις στον εαυτό σου κι έφτιαχνες το κινέζικο πορτρέτο σου. Αν ήσουν νερό, θα ήσουν λίμνη. Φανταζόσουν τη λίμνη σαν μια αποκαμωμένη γριά, που έκανε το ταξίδι της κι ύστερα κλείστηκε στο φράγμα της τρίτης ηλικίας. Ξάπλωσε κάτω από τον ήλιο και παρέμεινε εκεί, ασάλευτη. Είναι ήρεμη, έχει χάσει την ορμή της, έχει κερδίσει την καταλαγή και τη γαλήνη. Παίρνει το χρώμα του ουρανού, είναι γαλανή. Όταν οργιάζει η φύση γύρω της, γίνεται πράσινη. Δεν προδίδει ποτέ τον επισκέπτη της. Δεν υπάρχει περίπτωση να την επισκεφτείς και να μη σε περιμένει. Σου χαρίζει κάτι από τη σοφία της ακινησίας της. 

Πέρασε πολύς καιρός και επισκέφτηκες τη λίμνη. Τα λιμνάζοντα νερά βρομούσαν, η υγρασία ήταν αποπνικτική, η ζέστη αφόρητη. Τώρα πρέπει να ξαναπαίξεις. Αν ήσουν νερό...