In England's green and pleasant land
William Blake, "Milton"
Όλοι μας γνωρίζουμε την Αγγλία ως χώρα συννεφιασμένη και βροχερή κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Φανταζόμαστε, μάλιστα, το Λονδίνο σαν την πιο γκρίζα από τις έτσι κι αλλιώς γκρίζες μεγαλουπόλεις της Ευρώπης. Αν, όμως, οργανώσει κανείς μια ανοιξιάτικη επίσκεψη στη γηραιά Αλβιόνα κι εκείνη τον υποδεχτεί με γλυκό και ηλιόλουστο καιρό, θα γνωρίσει ένα από τα πιο πράσινα και πιο φιλόξενα τοπία. Μέσα, έξω και γύρω από το Λονδίνο υπάρχουν εκατοντάδες πάρκα γεμάτα ζώα που ξεμυτίζουν απ' τα χειμωνιάτικα λαγούμια τους και τρέχουν ανυπόμονα για να χαρούν τον ζεστό ήλιο του Απρίλη: λαγοί και σκίουροι, ελάφια και αλεπούδες, κύκνοι, χήνες, πάπιες, παγόνια, ερωδιοί, κοκκινολαίμηδες είναι λίγα μόνο από αυτά που συναντούσα σχεδόν σε κάθε βόλτα σε πάρκα, δάση, κήπους και δρυμούς κοντά στο Λονδίνο. Η μεγαλύτερη έκπληξη απ' όλες, ωστόσο, ήταν το σπίτι του κυρίου Ασβού. Τον θυμάστε;
Ο Ασβός ήταν το πιο σοφό και πιο φιλόξενο ζώο από όλα όσα πρωταγωνιστούσαν στο εκπληκτικό παραμύθι του Κένεθ Γκράχαμ. Ο Άνεμος στις ιτιές ξεκινούσε με τον ερχομό της άνοιξης, όταν τα ζώα της βρετανικής εξοχής το σκάνε από τα χειμερινά τους σπιτάκια. Ο Σφάλαγγας κι ο Νεροπόντικας γίνονται κολλητοί φίλοι και ζουν μεγάλες περιπέτειες που θα τους οδηγήσουν στην καρδιά του άγριου δάσους, τους κινδύνους του οποίου όμως αγνοούν παντελώς τα ζώα της ακροποταμιάς. Άλλωστε...
Κανένα ζωάκι, σύμφωνα με τους κανόνες συμπεριφοράς των ζώων, δεν επιτρέπεται να κάνει κάτι κουραστικό ή ηρωικό ή έστω μια μέτρια προσπάθεια όσο κρατά η νεκρή περίοδος του χειμώνα. Όλα τα ζώα σκουντουφλάνε από τη νύστα, μερικά μάλιστα κοιμούνται πραγματικά.
Ευτυχώς υπάρχει ο γερο-Ασβός, σοφότερος και μεγαλύτερος απ' όλους, που τους γλιτώνει από τον κίνδυνο και τους φιλοξενεί στο ζεστό του σπίτι. Ε, αυτό το σπίτι βρήκα τούτη τη φορά σε μια από τις βόλτες μου στην αγγλική εξοχή. Και μάλιστα δεν είναι καθόλου μακριά από το κέντρο της πόλης. Λίγο έξω απ' το Λονδίνο, στους Βοτανικούς Βασιλικούς Κήπους (Kew Gardens), κοντά στην περιοχή του Ρίτσμοντ, υπάρχει το σπίτι του γνωστού κυρίου Ασβού. Μπορεί εύκολα να το βρει κανείς ακολουθώντας τον χάρτη των κήπων. Αρκεί να ξετρυπώσει την ξύλινη πινακίδα:
Το σπίτι το επισκέπτονται πολύ συχνά τα ζώα του πάρκου, γιατί ο Ασβός είναι σοφός και τους δίνει συμβουλές για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Στους ανθρώπους δεν φανερώνεται ποτέ, αλλά τους αφήνει να επισκεφτούν τον σκοτεινό του χώρο και έχει την καλοσύνη να τους ειδοποιήσει να προσέχουν το κεφάλι τους κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους.
Ακούστηκε ένας σύρτης που τραβήχτηκε πίσω κι η πόρτα μισάνοιξε μερικά εκατοστά, τόσο μόνο, ώστε να φανεί μακρουλή μουσούδα και δυο νυσταλέα μάτια που ανοιγόκλειναν. Ο Ασβός, που φορούσε μια μακριά ρόμπα του σπιτιού και που είχε πραγματικά φθαρμένες παντόφλες, κρατούσε στην πατούσα του ένα πλατύ κηροπήγιο κι ετοιμαζόταν κατά πάσα πιθανότητα να πλαγιάσει όταν αντήχησαν τα χτυπήματά τους. Τους έριξε απ' το ύψος του μια καλοσυνάτη ματιά και τους χτύπησε χαϊδευτικά και τους δυο στα κεφάλια.
Ο ασβός είναι ζώο που σπάνια βγαίνει έξω από το σπίτι του. Πρέπει να συντρέχει πολύ σοβαρός λόγος, όπως ας πούμε να τον έχουν καλέσει σε βοήθεια ή να κινδυνεύει κάποιος από τους φίλους του. Κατά τα άλλα, προτιμά να φορά τη ρομπ ντε σαμπρ του και να σέρνει τις τρύπιες του παντόφλες ώσπου να ανάψει τη φωτιά και να κουλουριάσει πλάι στο τζάκι.
Προχώρησε πρώτος σέρνοντας τις παντόφλες του, με το κηροπήγιο στο χέρι, κι εκείνα τον ακολούθησαν σκουντώντας το 'να τ' άλλο με μια ευχάριστη αίσθηση προσδοκίας, και κατηφόρισαν σ' ένα μακρόστενο, σκοτεινό, και, για να λέμε την αλήθεια, φοβερά παραμελημένο διάδρομο, για να μπουν σε κάτι σαν κύριο δωμάτιο, απ' όπου διέκριναν αμυδρά να ξεκινούν κι άλλοι μακρόστενοι διάδρομοι σαν τούνελ και να διασταυρώνονται, διάδρομοι γεμάτοι μυστήριο και φαινομενικά χωρίς τέλος. Αλλά σ' εκείνο το δωμάτιο υπήρχανε και πόρτες, άνετες πόρτες από γερό ξύλο οξιάς. Μια απ' αυτές άνοιξε με θόρυβο ο Ασβός, κι αμέσως βρέθηκαν στη γλυκιά φωτεινή θαλπωρή μιας μεγάλης κουζίνας που φωτιζόταν απ' τη φωτιά.
Το πάτωμα ήταν στρωμένο με πολυκαιρισμένα κόκκινα τούβλα και στο μεγάλο τζάκι έκαιγε μια φωτιά από κούτσουρα, ανάμεσα σε δυο όμορφες γωνιές του τζακιού που έπιαναν όλο τον τοίχο αποκλείοντας κάθε υπόνοια ρεύματος. Δυο πάγκοι με ψηλή ράχη, αντικριστά ο ένας στον άλλο δεξιά κι αριστερά στο τζάκι, έδιναν μια πρόσθετη αίσθηση άνεσης για όσους είχαν διάθεση για φιλική κουβεντούλα.
Η φύση έξω από το σπίτι του είναι πανέμορφη. Γεμάτη ανθισμένα λουλούδια, λίμνες, κανάλια και περιποιημένα ξύλινα παγκάκια που περιμένουν τους αναγνώστες τους.
Και μέσα, όμως, παρά τη σκοτεινιά, δεν λείπει τίποτα από όσα θα ήθελε να απολαύσει ένας επισκέπτης. Ζεστή φωτιά, στρωμένο τραπέζι, μικροσκοπικά έπιπλα με πεντακάθαρα πιάτα και ποτήρια για τους φιλοξενούμενους.
Στη μέση του δωματίου, ήταν στημένο ένα μακρόστενο τραπέζι από σκέτες σανίδες που ακουμπούσαν πάνω σε τρίποδα, με πάγκους σε κάθε μεριά. Στη μια άκρη του, όπου στεκόταν μια πολυθρόνα σπρωγμένη προς τα πίσω, ήταν αραδιασμένα τ' αποφάγια του Ασβού. Σειρές από πεντακάθαρα πιάτα τούς έγνεφαν απ' τα ράφια του ντουλαπιού στην άλλη άκρη του δωματίου, κι απ' τα καδρόνια της σκεπής κρέμονταν χοιρομέρια, δεμάτια από φαρμακοβότανα, πλεξούδες κρεμμύδια και καλαθάκια με αυγά. Φαινόταν ένα μέρος όπου οι ήρωες θα μπορούσαν να το ρίξουν σε γερό φαγοπότι μετά τη νίκη τους.
Βγαίνοντας κανείς από το λαγούμι, βλέπει μια πινακίδα με τον Ασβό να τον χαιρετά και να ευχαριστεί ευγενικά για την επίσκεψη. Εκείνος, βέβαια, ποτέ δεν ακολουθεί τους ανθρώπους. Μένει κρυμμένος βαθιά κάτω από τη γη, όπου νιώθει ευτυχισμένος κι ασφαλής.
Μόνο κάτω απ' τη γη υπάρχει ασφάλεια, ειρήνη και ηρεμία. Κι όταν έρθει κάποια στιγμή και μπει κάποια ιδέα στο μυαλό σου και θες να ξεμουδιάσεις ... ε, τότε δεν έχεις παρά να σκάψεις λίγο, να ξύσεις το χώμα και κραπ! βγαίνεις απάνω! Αν νιώσεις πως το σπίτι σου είναι πολύ μεγάλο, βουλώνεις μια δυο τρύπες κι είσαι πάλι άνετος! Ούτε χτίστες, ούτε μαστόροι, ούτε σχόλια για το πρόσωπό σου από γείτονες που κοιτάζουν πάνω απ' τη μάντρα και, προπάντων, μακριά από μπελάδες.
Αν επισκεφτείτε ποτέ το Λονδίνο, μην ξεχάσετε να πάτε στους Βοτανικούς Κήπους και να αναζητήσετε το σπίτι του Ασβού. Μοιάζει φτωχό, αλλά ο δρόμος μέχρι να το βρείτε κρύβει δεκάδες εκπλήξεις: ψηλά κοκκινόδεντρα, διαδρομές πάνω σε γέρικους κορμούς και δεντρόσπιτα, όλα αρκετά διασκεδαστικά για μικρούς και μεγάλους.
***
Κέννεθ Γκρέϊαμ, Ο άνεμος στις ιτιές (μτφρ: Φώντας Κονδύλης), Πατάκης, Αθήνα 1999.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου