Το πιο γλυκό φασόλι

Ketnipz

Σήμερα μαγείρεψα φακές. Ήταν οι πρώτες φακές του χειμώνα. Δεν είναι ακόμη χειμώνας, αλλά αυτές ήταν οι πρώτες φακές του χειμώνα. Πολλές νοικοκυρές μαγειρεύουν παραδοσιακά φακές τις Τετάρτες και τις Παρασκευές. Εγώ δεν το κάνω, αλλά όσο τις έτρωγα, σκεφτόμουν πως πολλοί θα τρώνε σήμερα τις φακές τους. Μ' αρέσουν και οι φακές, και τα ρεβίθια και όλων των λογιών τα φασόλια.  Είναι ένα φασόλι, μάλιστα, που ακολουθώ μήνες τώρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όταν το πρωτοείδα, το πέρασα για γλυκοπατάτα έτσι που ήταν ροζέ και μεγαλούτσικο. Άρχισα να συλλέγω φωτογραφίες του και τις αποθήκευα σε ένα φάκελο που τον ονόμασα "The pink potato".  Αλλά είχα πέσει έξω, πρόκειται σίγουρα περί φασολιού. 

Το εμπνεύστηκε ο νέος καρτουνίστας Harry Hambley και το ονόμασε "Ketnipz". Ο Χάρι πάντοτε σχεδίαζε, αλλά ήθελε να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα που βασικά του χαρακτηριστικά θα είναι η ειλικρίνεια και η καλοσύνη. Και έπλασε κάτι πολύ αληθινό, να μας φτιάχνει τη διάθεση και το κέφι όταν είμαστε στις μαύρες μας. Σκοπός του ήταν να μεταδώσει στους διαδικτυακούς του φίλους θετική ενέργεια, αλλά όχι με δασκαλίστικο τρόπο. Με κάτι που θα έχει πλάκα και θα μας θυμίζει λίγο πολύ τον εαυτό μας. Σήμερα ο Ketnipz έχει εκατοντάδες χιλιάδες ακόλουθους σε όλο τον κόσμο.

Στον Χάρι αρέσει να φτιάχνει αστεία λογοπαίγνια για να εκφράσει την αγάπη του φασολιού του για τα πράγματα. Ας πούμε, την αγάπη του για τη νουτέλα...

Για τα φούτερ με κουκούλα...

Τα πουλόβερ...

Το κίτρινο χρώμα...

Ή για τα ραβιόλια.

Γενικά, ο Ketnipz λατρεύει τα μακαρόνια και σιχαίνεται τη δουλειά. Μια πολύ κακή του συνήθεια είναι να τρώει τεράστιες ποσότητες ζυμαρικών, σαν τον Βέγγο στην ταινία, και πάντοτε να το μετανιώνει. 

Ενώ πολύ συχνά αφήνει τις δουλειές του για την τελευταία στιγμή, μέχρι που γεμίζει το δωμάτιό του με πόστιτ, και είναι έτοιμος να κλατάρει από το άγχος και τον πανικό.

Κάποιος του είπε ότι για να βάλει μια τάξη στη ζωή του, πρέπει πρώτα να βάλει μια τάξη στο δωμάτιό του. Ακόμα κι αυτό, όμως, δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Γιατί τα πράγματα στην πραγματική ζωή δεν είναι όπως τα φανταζόμαστε. 
Είναι κάπως έτσι:

Ή, ακόμα συχνότερα, έτσι:

Κι έτσι, η ζωή μας ποτέ δεν μπαίνει σε τάξη. Απλά συνεχίζει να κάνει τους κύκλους της...

Αλλά την υπέροχη αταξία της υπάρχουν τόσα πράγματα που μας βοηθούν να την απολαύσουμε. 
Ας πούμε, το σκυλάκι μας...

Οι φίλοι μας...

Η γροθιά στη σοβαροφάνεια των άλλων...

Ο καφές...

Η παρέα.

Γι' αυτό μη χάνετε τον ύπνο σας...

Κάνουμε όλοι μας τα ίδια λάθη.

***