Alice 's first snow |
Στον μαγικό κόσμο της Judith Clay όλα είναι πιθανό να συμβούν.
Αυτά τα παράξενα κορίτσια, με τα μεγάλα μάτια και τα τετράγωνα πρόσωπα, βγαίνουν έξω τις νύχτες και παίζουν κυνηγητό με το φεγγάρι. Το πιάνουν στα χέρια τους, το βαστούν σαν καθρέφτη και ο ήλιος τις κρυφοκοιτάζει και ζηλεύει...
Φορούν πεταλούδες στα μάτια, τις δένουν σε μια κλωστή και περπατούν μαζί τους... Αγκαλιάζουν τα ψάρια και τα κρατούν κάτω από τις ομπρέλες τους, για να τα προφυλάξουν από το νερό όταν βρέχει...
Φυσούν τους κλέφτες, γεμίζουν με τα απαλά τους πούπουλα τη νύχτα και μιλούν με τα πουλιά...
Διαβάζουν και ο κόσμος γύρω τους ζωντανεύει...
Πετούν ψηλά με τα φθινοπωρινά φύλλα...
Όλα τα καταφέρνουν. Τα φουστάνια τους φουσκώνουν σαν αερόστατα και τα μακριά μαλλιά τους ανεμίζουν...
Οι τουλίπες λυγίζουν στο πέταγμά τους και το χορτάρι χαϊδεύει τα μικροσκοπικά τους ποδαράκια...
Happy birthday, Pippi |
Πάντα με γοήτευαν οι εικόνες στα παραμύθια. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω από τα οκτώ μου χρόνια. Μετά το σχολείο σπούδασα τρία χρόνια ζωγραφική σε πηλό. Αποφάσισα να ασχοληθώ με την εικονογράφηση πολύ αργότερα, αν και δεν θεωρώ τον εαυτό μου εικονογράφο με την κλασική έννοια. Οι εικόνες μου είναι ανεξάρτητα έργα, δεν προορίζονται για να εικονογραφήσουν ένα βιβλίο ή ένα περιοδικό.
Υπάρχει ένα κείμενο, βιβλίο, παραμύθι,
τραγούδι που θα ήθελες να εικονογραφήσεις και δεν το έχεις κάνει ακόμη;
Ναι, υπάρχει ένα βιβλίο με μύθους και θρύλους από την περιοχή που κατάγομαι, μια μικρή πόλη της Βόρειας Βαυαρίας. Λέγεται "Θρύλοι του Sonneberger και των γύρω περιοχών". Κάποιες ιστορίες αφηγούνται πώς πήρε το όνομά της η πόλη μας και το κάστρο της, άλλες έχουν φαντάσματα, μάγισσες, χαμένους θησαυρούς. Θα ήθελα να εικονογραφήσω κάποιες απ' αυτές τις ιστορίες.
Ναι, υπάρχει ένα βιβλίο με μύθους και θρύλους από την περιοχή που κατάγομαι, μια μικρή πόλη της Βόρειας Βαυαρίας. Λέγεται "Θρύλοι του Sonneberger και των γύρω περιοχών". Κάποιες ιστορίες αφηγούνται πώς πήρε το όνομά της η πόλη μας και το κάστρο της, άλλες έχουν φαντάσματα, μάγισσες, χαμένους θησαυρούς. Θα ήθελα να εικονογραφήσω κάποιες απ' αυτές τις ιστορίες.
Hide and Seek |
Μέχρι στιγμής έχω εικονογραφήσει και δημοσιεύσει ένα βιβλίο μόνο, μια ιστορία που έγραψα εγώ, "Το δέντρο της Θέας". Το μοναδικό σ' αυτή την ιστορία είναι ότι εξελίσσεται πάνω στο φύλλο ενός δέντρου. Στις καθημερινές μου βόλτες με τον σκύλο μας, περνούσα πάντα από μια συστάδα λεύκες κι ερωτεύτηκα το σχήμα των φύλλων τους. Όλη η ιστορία εξελίσσεται γύρω από ένα τέτοιο φύλλο.
Τι υλικά χρησιμοποιείς συνήθως;
Αναμιγνύω διάφορα υλικά. Χρησιμοποιώ μελάνια, μαρκαδόρους, κηρομπογιές, ξυλομπογιές και υλικά για κολάζ. Μου αρέσει πολύ η υφή της ακουαρέλας, κι έτσι τα περισσότερα σχέδια και κολάζ μου έχουν φτιαχτεί πάνω σε χοντρή ακουαρέλα.
Αναμιγνύω διάφορα υλικά. Χρησιμοποιώ μελάνια, μαρκαδόρους, κηρομπογιές, ξυλομπογιές και υλικά για κολάζ. Μου αρέσει πολύ η υφή της ακουαρέλας, κι έτσι τα περισσότερα σχέδια και κολάζ μου έχουν φτιαχτεί πάνω σε χοντρή ακουαρέλα.
After hours at the Christmas market |
Είμαι πρωινός τύπος και προτιμώ να δουλεύω νωρίς. Αλλά όταν με απορροφά ένα έργο δεν με νοιάζει τι ώρα είναι. Όλη η δουλειά μου γίνεται στο σπίτι, μιας και το στούντιό μου είναι στη δεύτερη κρεβατοκάμαρά μας. Παρ όλα αυτά, πάντα παίρνω δουλειά μαζί μου όταν ταξιδεύουμε. Επομένως, έχω δουλέψει κάποιες φορές και σε δωμάτια ξενοδοχείων.
Τι υπάρχει αυτή τη στιγμή πάνω στο γραφείο σου;
Τα πάντα. Το γραφείο μου είναι πάντα γεμάτο στιλό, μολύβια, κηρομπογιές, χαρτιά, ψαλίδια, πινέλα, χάρακες, μικρά παιχνίδια, καρτ ποστάλ , μελανοδοχεία...
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζω το τρίτο μέρος από ένα τρίπτυχο κολάζ για τον χειμώνα. Είναι τρία διαφορετικά κολάζ που στο τέλος θα ενωθούν σε ένα.
Last days of summer |
Σαφέστατα είναι επάγγελμα για μένα και το παίρνω πολύ σοβαρά. Αν και δεν θεωρώ τον εαυτό μου εικονογράφο, αλλά περισσότερο ελεύθερο καλλιτέχνη που ασχολείται και με εικονογραφήσεις. Έχω εικονογραφήσει μόνο ένα βιβλίο. Οι ζωγραφιές μου "εικονογραφούν" τις ιστορίες που υπάρχουν στο κεφάλι μου ή κάποιο παραμύθι που με ενέπνευσε, αλλά συνήθως δεν γίνονται για να εκδοθούν. Πωλούνται ως πρωτότυπα ή αντίγραφα και εκτίθενται σε διάφορες εκθέσεις. Αυτή την περίοδο μένουμε στις ΗΠΑ. Δεν ζω από την εικονογράφηση, αλλά άλλοι ζουν και φαίνεται να τα καταφέρνουν. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι. Δεν είναι εύκολο για έναν ανεξάρτητο καλλιτέχνη όπως είμαι εγώ.
Είναι τόσοι πολλοί... Η Susanne Janssen, η Anne Herbauts, η Sara Fanelli, ο Carll Cneut, ο Wolf Erlbruch, ο Edward Gorey, η Elodie Nouhen, η Momo Takano, ο Olaf Hajek… Αλλά επίσης με εμπνέουν και ζωγράφοι, όπως ο Paul Klee και ο Henri Rousseau.
Roller Coaster |
Αυτό ελπίζω για τις ζωγραφιές μου. Είναι κι αυτός ένας λόγος που μου αρέσει να προσθέτω πολλές λεπτομέρειες: να ταξιδεύω τον θεατή σε διαφορετικές κατευθύνσεις της φαντασίας.
Τι σχέση έχει ένας εικονογράφος με την
παιδικότητα; Πόσο καθορίζουν τη δουλειά
του οι παιδικές του αναμνήσεις;
Οι παιδικές μου αναμνήσεις καθορίζουν τη δουλειά μου. Παίρνω παιχνίδια, τόπους, ρούχα, παραμύθια, εμπειρίες κτλ της παιδικής μου ηλικίας και τα χρησιμοποιώ στα σχέδιά μου. Θεωρώ τις παιδικές μου αναμνήσεις την πιο σημαντική πηγή έμπνευσης για μένα.
Οι παιδικές μου αναμνήσεις καθορίζουν τη δουλειά μου. Παίρνω παιχνίδια, τόπους, ρούχα, παραμύθια, εμπειρίες κτλ της παιδικής μου ηλικίας και τα χρησιμοποιώ στα σχέδιά μου. Θεωρώ τις παιδικές μου αναμνήσεις την πιο σημαντική πηγή έμπνευσης για μένα.
Στις εικόνες σου τα κορίτσια έχουν
πάντοτε πολύ μεγάλα μάτια, σχεδόν τετράγωνα πρόσωπα, μικροσκοπικά ποδαράκια.
Ο σωματότυπός τους θυμίζει περισσότερο
κολάζ. Πώς κατέληξες σ' αυτή την επιλογή;
Για πολλά χρόνια επεξεργαζόμουν και άλλαζα τους χαρακτήρες (ναι, συνήθως κορίτσια) στις εικόνες μου. Κατέληξα στα μεγάλα μάτια γιατί -για μένα- συνδέουν τον χαρακτήρα στο χαρτί με τον θεατή, καλούν τον θεατή στην εικόνα. Τα μικροσκοπικά ποδαράκια είναι σημαντικά γιατί διευκολύνουν τους χαρακτήρες μου να "χορέψουν" ή να "πετάξουν" από την πραγματικότητα στη χώρα των παραμυθιών. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό με μεγάλα πόδια!
Μια πρώτη γνωριμία με την Judith Clay εδώ.
Για πολλά χρόνια επεξεργαζόμουν και άλλαζα τους χαρακτήρες (ναι, συνήθως κορίτσια) στις εικόνες μου. Κατέληξα στα μεγάλα μάτια γιατί -για μένα- συνδέουν τον χαρακτήρα στο χαρτί με τον θεατή, καλούν τον θεατή στην εικόνα. Τα μικροσκοπικά ποδαράκια είναι σημαντικά γιατί διευκολύνουν τους χαρακτήρες μου να "χορέψουν" ή να "πετάξουν" από την πραγματικότητα στη χώρα των παραμυθιών. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό με μεγάλα πόδια!
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου