Η μύτη

Χάριν αξιοπρεπείας ο Ιβάν Γιακόβλεβιτς έβαλε μια ρόμπα πάνω απ' την πουκαμίσα του, κάθισε στο τραπέζι, έβαλε λίγο αλάτι, καθάρισε δυο κρεμμύδια, πήρε ένα μαχαίρι και με εξαιρετικά σοβαρό ύφος άρχισε να κόβει το καρβέλι. Κόβοντάς το στη μέση, κοίταξε μέσα και προς μεγάλη του έκπληξη είδε κάτι άσπρο. Το έβγαλε προσεκτικά με το μαχαίρι και το πάτησε με το δάχτυλό του. "Είναι σκληρό..." σκέφτηκε. "Τι στο καλό να είναι;"

Το πίεσε με το δάχτυλό του και το έβγαλε - "μια μύτη!"[1]

Ένας μπαρμπέρης και φοβερός μπεκρής, όπως κάθε αξιοπρεπής μαγαζάτορας στη Μόσχα, βρίσκει ένα πρωί μέσα στο ψωμί του μια μύτη. Τίνος είναι και γιατί του ξέφυγε; Η μύτη συμπεριφέρεται σαν "αυθύπαρκτο άτομο". Έχει άποψη για το πού ανήκει, τρέχει και μιλά, γίνεται κυνική και αυθάδης. Ο άνθρωπος που την έχασε είναι συντετριμμένος... Όπως και να το κάνουμε, ο άνθρωπος χωρίς τη μύτη του είναι ένα τίποτα.

Καημένε Γκόγκολ, στο έργο σου άλλοι βρίσκουν κι άλλοι χάνουν μύτες κι εσύ έχασες το κρανίο σου και μάλιστα μετά θάνατον. Στην εκταφή ήταν όλα στη θέση τους, αλλά το κρανίο πουθενά! Άλλοι έκοψαν ένα κομματάκι απ' το παλτό σου, άλλοι σού πήραν τα παπούτσια. Μα το κεφάλι πού το άφησες; Μπας και δραπέτευσε από κανένα βιβλίο σου και τρύπωσε στο βιβλίο του Μπουλγκάγκοφ; Εκείνο το κεφάλι που χάθηκε στο "Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα" ήταν το δικό σου; Μα τι φάρσα! Μέχρι και τον Στάλιν έβαλες να ασχοληθεί μαζί σου. Μετά το θάνατό σου, μην έχεις και μπελάδες...

Κι η μύτη σου μεγάλη. Ένας Ρώσος Σιρανό ντε Μπερζεράκ, ένας παραμυθάς, πρωταπριλογεννημένος, ένας Μυτ-χάουζεν. Φαντασιόπληκτος, μυστήριος, τραγικά καυστικός. Ψεύτης πρώτης. Άραγε, έκατσε ποτέ καμία μύγα πάνω στη μύτη σου;

Ω! Να, μια μυίγα κάθεται εις τη χυτή μου μύτη ...

Σε τίνων μύτες άραγε ως τώρα να επήγες;

Λοιπόν κι η μυίγα του Θεού το πάνσοφον κηρύττει; 

Ποιος ξέρει τούτη τη στιγμή που τόσας σκέψεις κάνω

αν και αυτή φιλοσοφή στη μύτη μου επάνω![2]

Γιατί πάνω στη μύτη του Σουρή έκατσε. Κι όχι μόνο έκατσε, μα φιλοσόφησε κιόλας!

***

[1] Νικολάι Γκόγκολ, Η μύτη.
[2] Από το ποίημα του Γεωργίου Σουρή, Φιλοσοφία.