Σουπιά

Το ιστολόγιο αγαπά πολύ τα ζώα. Όλα τα ζώα και λίγο περισσότερο τα θηλαστικά. Μπορώ να επιχειρηματολογήσω υπέρ αυτής της επιλογής, αλλά θα το αποφύγω καθότι έχει γίνει ήδη σε άλλη ανάρτηση. Την αγάπη μας για τα ζώα την αποδεικνύουν περίτρανα οι αναρτήσεις και τα αφιερώματα που έχουν γίνει γι'αυτά, αλλά και η προσωπική μου ταύτιση με το πρόβατο. Στη στήλη Ζώα μπορεί κανείς να βρει κείμενα για τον γορίλα, την αρκούδα, τη φάλαινα, τον ελέφαντα, τους σκύλους και τις γάτες. Για να μη μιλήσω για τα εκατοντάδες εικονογραφημένα ζώα που έχουν παρελάσει εδώ και τους αγαπημένους μας φιλόζωους λογοτέχνες. 

Σκεφτόμουν λοιπόν πως μια μάλλον υποτιμημένη κατηγορία είναι τα μαλάκια, αυτά τα αναίμακτα οργανάκια που ζουν στις θάλασσες και κυκλοφορούν σε υπέροχα χρώματα και σχήματα, απειλούνται διαρκώς από τα ψάρια -τα τρώνε ακόμη και οι χορτοφάγοι- και έχουν καταπληκτικούς τρόπους να προφυλάσσουν τον εαυτό τους. 

Ένα από αυτά, που τιμήθηκε και από τη λαϊκή θυμοσοφία, είναι φυσικά η σουπιά, που φιγουράρει η κακομοίρα στο σαρακοστιανό τραπέζι μας, άλλοτε κοκκινιστή και άλλοτε μαγειρεμένη με σπανάκι. 

Η σουπιά είναι ο "χαμαιλέων του βυθού". Της αρέσει να παίρνει τα χρώματα του περιβάλλοντός της και να καμουφλάρεται. Μπορεί να μη θέλει και πολλά πολλά με τους γειτόνους της ή να εφαρμόζει το "λάθε βιώσας" που λέμε, όπως κάνω ώρες ώρες κι εγώ. Έτσι, σουπιά ονομάζουμε τον άνθρωπο που ξεγλιστράει, που ξεφεύγει από τις δυσκολίες, που την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια όποτε τα βρίσκει σκούρα. (Εγώ, πάντως, αυτό δεν το κάνω ποτέ).

Ray Caesar

Η σουπιά ανήκει στην οικογένεια των κεφαλόποδων, όπως το καλαμάρι και το χταπόδι. Πρόκειται για οργανισμούς που έχουν κατά βάση κεφάλι και πόδια, ήτοι πλοκάμια. Στα πλοκάμια τους υπάρχουν βεντούζες, κι έτσι κολλάνε στα βράχια εύκολα κι εμείς συνηθίζουμε να λέμε πως απλώνει τα πλοκάμια του αυτός που μας παραπλανά, μας ξεγελά, μας απειλεί ή μας τυλίγει. Οι παροιμίες, βλέπουμε, έχουν αδυναμία στις γυναίκες. Αυτές είναι πάντα οι ειδικές στο "τύλιγμα". 

Τα κεφαλόποδα έχουν επίσης τη συνήθεια να βγάζουν μελάνι κάθε φορά που απειλούνται και αυτός ίσως είναι άλλος ένας λόγος για τον οποίο την πονηρή γυναίκα, ίσως και την υποκρίτρια, να την αποκαλούμε σουπιά, αφού μας ρίχνει "στάχτη στα μάτια". 

Η σουπιά, πάντως, είναι πεντανόστιμο ζωάκι -ας πούμε ότι μιλάμε μεταφορικά, για να μη δυσαρεστήσουμε κανέναν- και κατά τη γνώμη μου όμορφο και χαριτωμένο. Έχει μεγάλα μάτια και είναι και κάπως χαμογελαστή. 

Δεν ξέρω ποια είναι η ερωτική της συμπεριφορά και κατά πόσο φημίζεται για την ελευθεριακή σεξουαλικότητά της, αλλά να πω τελειώνοντας πως αν συμβουλευτεί κανείς την wikipedia για να μάθει κατιτίς για τη σουπιά, θα δει την παραπάνω φωτογραφία, όπου δύο σουπιές συνουσιάζονται και μια φίλη τους τις παρακολουθεί. 

Αυτά για να αποκτήσουμε λίγη περισσότερη ενσυναίσθηση για τις σουπιές. 

***