Ακτιβισμοί κι ακτιβισμοί

Bill Yardley

Υπάρχουν ακτιβισμοί κι ακτιβισμοί. Άλλοι προσπαθούν με ειρηνικό τρόπο να μας δείξουν πως μπορούμε να αλλάξουμε ζωή και άλλοι κηρύττουν το μίσος και ταυτίζουν τον υπάλληλο ενός κρεοπωλείου με έναν συνεργό του Ολοκαυτώματος. Διάβασα στο διαδίκτυο πως το περασμένο Σάββατο  ο "Αντισπισιστικός Πυρήνας Σφυροφόρων Καταδρομέων" επιτέθηκε με σφυριά σε κρεοπωλείο των Εξαρχείων. Η άποψη των αντισπισιστών, σύμφωνα με την οποία "καμία ηθική ανωτερότητα δεν διακρίνει τον άνθρωπο σε σχέση με οποιοδήποτε μη ανθρώπινο ον του πλανήτη", μου φαίνεται δίκαια. Με τίποτα όμως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μια ομάδα που υποστηρίζει αυτή την τόσο ειρηνική ιδέα πρέπει να αποτελείται από σφυροφόρους. 

Gemma Capdevila

Αλίμονο αν αρχίσουμε να  σφάζουμε ανθρώπους προκειμένου να πείσουμε πως η σφαγή των ζώων είναι μία -πράγματι- βάρβαρη πράξη. Αυτού του είδους ο ακτιβισμός στάθηκε πολλές φορές η αιτία να αντιπαθήσω χώρους των οποίων θωρητικά θα μπορούσα να αποτελώ μέλος. Μου θυμίζουν λογιών λογιών πολιτικούς συντρόφους που όποτε ήθελαν να παρεμποδίσουν κακές αλλαγές στην εκπαίδευση, προμηθεύονταν τούβλα και λάσπη από οικοδομές και επιχειρούσαν να χτίσουν καθηγητές στα γραφεία τους. Άραγε, αν κάποιος από τους καθηγητές εκείνους πάθαινε καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό επεισόδιο, κρίση πανικού την ώρα του χτισίματος της πόρτας του, πώς θα έπρεπε να αισθανθούμε; Νικητές ή ηττημένοι;

Δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ το επιχείρημα της προστασίας περιουσιών και ιδιοκτησίας, γιατί το κακομεταχειρίζονται τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να αποτρέψουν ανθρώπους από αγώνες. Και ομελέτα δεν φτιάχνουμε αν δεν σπάσουμε τ' αυγά. Αν, όμως, εκτός από τον κρεατοβιομήχανο, ή τον μεγαλοκτηνοτρόφο, συνεργός στο έγκλημα θεωρείται και ο ιδιοκτήτης ενός κρεοπωλείου, τότε λογικό είναι εγκληματίες να θεωρηθούν και ο υπάλληλος του καταστήματος, και ο οδηγός του φορτηγού που μεταφέρει το κρέας και ο πελάτης, ακόμη και ο περαστικός που κοντοστέκεται στη βιτρίνα. Όλοι τους αξίζουνε το σφυροκόπημα; 

Cecilia Valli

Αγαπώ τα ζώα και προσπαθώ να ακολουθώ έναν τρόπο ζωής που σέβεται περισσότερο τη φύση: με την ανακύκλωση, την οικονομία του νοικοκυριού, την ευαισθησία στην ενδυμασία, την προτίμηση στα φυσικά υλικά, καλλυντικά και υφάσματα, την κατανάλωση βιολογικών προϊόντων, την υποστήριξη στο αλληλέγγυο εμπόριο, την ευαισθητοποίηση των μαθητών στα περιβαλλοντικά ζητήματα, την προβολή στο ιστολόγιο καλλιτεχνών που αγωνίζονται να κάνουν τα πράγματα καλύτερα, την έκφραση από εδώ της αγάπης  μου για σκύλους,  γάτες, φάλαινες, πρόβατα, αρκούδες, ελέφαντες, ζώα ζωγραφισμένα, λογοτεχνημένα, πραγματικά. Αναρωτιέμαι, αν βρισκόμουν έξω από το κρεοπωλείο το περασμένο Σάββατο, αν έπιανα μια κουβέντα με τον κρεοπώλη ή κοιτούσα τη βιτρίνα του, θα άξιζα μια σφυριά στο κεφάλι; 

Τον καιρό που ήμασταν πολύ νέοι, ονειρευόμασταν να φτιάξουμε ένα χώρο στα Εξάρχεια όπου θα μαζεύονται άνθρωποι κάθε καταγωγής και ηλικίας, θα ακούμε και θα παίζουμε μουσική, θα μοιραζόμαστε απόψεις και δείπνα. Είχαμε βρει το όνομα και το χώρο που θα στέγαζε το όνειρό μας και όταν θεσπίζαμε τους κανόνες του, αναρωτηθήκαμε αν θα απαγορευόταν κάτι εκεί μέσα. Τελικά καταλήξαμε σ' αυτό: 

Όλοι είναι καλοδεχούμενοι.
Απαγορεύεται η βία.

Katarzyna Bajerowicz

Σήμερα, σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, εξακολουθώ να ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου όλοι είναι καλοδεχούμενοι και δεν υπάρχει βία. Εκεί, κανείς μας δεν κρατά σφυριά.  

***