Λέγαμε, λοιπόν, ότι ο Ronald Searle υπήρξε πολυσχιδής Βρετανός σκιτσογράφος που ασχολήθηκε με τόσα και τόσα: Από τα σκίτσα αιχμαλωσίας μέχρι τα γυναικάκια-γκάνγκστερ του St. Trinian's, τα ψιψινοβιβλία, τα εξώφυλλα του New Yorker και πολλών άλλων περιοδικών.
Πέρα από τα περιοδικά και τις εφημερίδες, όμως, επιμελήθηκε και εξώφυλλα για βιβλία πολλών εκδοτικών οίκων. Πολλά ήταν πλουμιστά, πολύχρωμα και γεμάτα, υπηρετώντας μία κάπως ξεπερασμένη πια αισθητική.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60, όμως, ξεκίνησε να σχεδιάζει για την Penguin, και εκεί το ύφος του υπήρξε διαφορετικό. Αυτά τα μικρά χαρτόδετα βιβλία τσέπης
είχαν εξωφυλλάκια απλά, όπως απλό, λιτό και οικονομικό ήταν
γενικότερα το στιλ της έκδοσης. Το βιβλίο ήταν μικρό, ελαφρύ και φτηνό, αλλά το κείμενο παρέμενε προσεγμένο και το εξώφυλλό του ελκυστικό.
Μάλιστα, η στριφνή μαντάμ της πρώτης εικόνας υπήρξε ένα από τα πρώτα εξώφυλλα που σχεδίασε ο Ronald Searle για την Penguin. Την ίδια ακριβώς πολιτική ακολούθησαν, και ακουλουθούν μέχρι σήμερα, τα γαλλικά Folio.
Το βιβλίο, βέβαια, το αγοράζουμε πάντοτε με γνώμονα το περιεχόμενό του. Ωστόσο, είναι ένα αντικείμενο που αποτελεί -ή θα έπρεπε να αποτελεί- έργο τέχνης. Και σε ένα έργο τέχνης, όλα έχουν τη σημασία τους.
Και το μέσα:
Και το έξω...
Ο Ronald Searle υπήρξε επιμελής στον σχεδιασμό και των δύο.
Και ήταν και ωραίος και χίπης.
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου