H Lieke είναι μια νέα εικονογράφος με βαθιά περιβαλλοντική συνείδηση. Το 2011 ίδρυσε τον ιστότοπο Liekeland, για να μοιράζεται τα εικονογραφικά της πρότζεκτ. Ονειρεύεται έναν κόσμο όπου άνθρωποι και ζώα θα συνυπάρχουν ειρηνικά και προσπαθεί να υπηρετήσει με τη ζωή την ουτοπία της.
Θα ήθελες να μας πεις λίγα πράγματα για τη ζωή σου; Πότε ξεκίνησες να ζωγραφίζεις; Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την εικονογράφηση;
Γεννήθηκα το 1989 σε ένα χωριό της Νότιας Ολλανδίας, το Kaatsheuvel. Έμενα εκεί μαζί με τους γονείς μου και τον σκύλο μας. Μετακόμισα σε μια μεγαλύτερη πόλη για να σπουδάσω σχέδιο και γραφιστική. Αφού αποφοίτησα, πήγα στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου ειδικεύτηκα στην εικονογράφηση. Άρχισα να σχεδιάζω από μικρή, κάνοντας ζωγραφιές για τους γονείς μου και την οικογένειά μου, και είχα πολλά εικονογραφημένα βιβλία.
Με τι είδους εικονογραφήσεις έχεις ασχοληθεί; Θα ήθελες να μοιραστείς κάποια ξεχωριστή εμπειρία σου στην εικονογράφηση ενός βιβλίου;
Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με εξώφυλλα και εικονογράφηση βιβλίων. Οι εικόνες που ζωγράφιζα μικρή ήταν πάντοτε εμπνευσμένες από πράγματα που έβλεπα: πολλές παλιές φωτογραφίες των παππούδων μου, φωτογραφίες από τον γάμο των γονιών μου, τον κήπο μας, τέτοια πράγματα. Βέβαια, ήταν πολύ παιδικές. Εξακολουθώ να ζωγραφίζω πράγματα από το περιβάλλον μου, εμπλουτισμένα με ένα όραμα, μια ιστορία που θα ήθελα να αφηγηθώ.
Υπάρχει κάποιο κείμενο, βιβλίο, παραμύθι, τραγούδι που θα ήθελες να εικονογραφήσεις και δεν το έχεις κάνει ακόμη;
Να πω την αλήθεια, όχι. Αλλά θα το σκεφτώ.
Τι υλικά χρησιμοποιείς συνήθως;
Χρησιμοποιώ στιλό, ξυλομπογιές και κηρομπογιές.
Υπάρχει κάποια στιγμή της ημέρας που προτιμάς να εργάζεσαι; Ζωγραφίζεις πάντα στο σπίτι;
Το σπίτι μου είναι στο παλιό κέντρο του Eindhoven, μια κάπως μεγαλύτερη πόλη στον νότο της Ολλανδίας. Στην άλλη πλευρά της πόλης, μισή ώρα με το ποδήλατο, έχω το ατελιέ μου, στην αίθουσα ενός παλιού σχολικού κτιρίου. Μου αρέσει να δουλεύω από το πρωί μέχρι τις εφτά το απόγευμα. Μετά πηγαίνω σπίτι, χαλαρώνω, μαγειρεύω και βλέπω τους φίλους μου.
Τι υπάρχει στο γραφείο σου αυτή τη στιγμή;
Ένα μεγάλο φλιτζάνι τσάι, ένα ποτήρι νερό, ένα χαρτί με σχέδια και ιδέες για την επόμενη δουλειά, ο υπολογιστής, το τηλέφωνό μου, το στιλό μου και ένα σημειωματάριο.
Ετοιμάζεις κάτι αυτόν τον καιρό;
Αυτή τη στιγμή έχω περίπου 100.000 ακόλουθους στο Instagram, για τους οποίους φτιάχνω κάτι σαν ευχαριστήριο δώρο. Επίσης, εικονογραφώ κάποιες στάσεις της γιόγκα για ένα γερμανικό περιοδικό και κάνω τα σκίτσα για το προηγούμενο ταξίδι μου, που κράτησε μισό χρόνο.
Η εικονογράφηση είναι για σένα επάγγελμα ή χόμπι; Στη χώρα σου υπάρχει δυνατότητα βιοπορισμού από την εικονογράφηση;
Ασχολούμαι με την εικονογράφηση πέντε ή έξι μέρες τη βδομάδα, εδώ και επτά χρόνια. Οπότε ναι, είναι επάγγελμα και υπάρχει η δυνατότητα να ζήσει κανείς απ' αυτό.
Από ποιους εικονογράφους (κλασικούς ή σύγχρονους) έχεις εμπνευστεί;
Η Sandra Juto υπήρξε για μένα μεγάλη έμπνευση όταν πρωτοξεκίνησα. Όχι μόνο για τις εικονογραφήσεις της, αλλά και για τον τρόπο που πρόβαλλε τη ζωή της μέσα από το ιστολόγιό της. Μου άρεσε πολύ να την παρακολουθώ.
Πες μας κάτι για το "Liekeland".
Είναι μια σελίδα στο διαδίκτυο όπου μοιράζομαι τις εικονογραφήσεις μου.
Η εικόνα διαμορφώνει τη φαντασία. Όταν ζωγραφίζεις, σκέφτεσαι ότι οι εικόνες θα ζωντανέψουν στη φαντασία των παιδιών;
Θα ήταν πολύ όμορφο, αλλά δεν το σκέφτομαι όταν ζωγραφίζω.
Τι σχέση έχει ένας εικονογράφος με την παιδικότητα; Πόσο καθορίζουν τη δουλειά του οι παιδικές του αναμνήσεις;
Νομίζω πως τα παιδικά μου χρόνια πράγματι καθόρισαν τη ζωγραφική μου, όπως επίσης και η ματιά μου, ο τρόπος που παρατηρούσα τον κόσμο, τα ζώα, τη φύση. Αυτό με επηρέασε σημαντικά και ως εικονογράφο και ως άνθρωπο. Με καθόρισαν και όσα μου δίδαξαν οι γονείς μου, τα Σαββατοκύριακα που μαγειρεύαμε μαζί με τον μπαμπά μου, οι επισκέψεις σε μουσεία και σε μικρά μαγαζάκια με αντικείμενα τέχνης. Όταν ήμουν μικρή, μου άρεσε πολύ να παίζω πιάνο και να πηγαίνουμε σε παραλίες και δάση με τον σκύλο μας.
Εμπνέεσαι από τη ρουτίνα σου; Πώς θα όριζες την ευτυχία;
Εμπνέομαι από πολλά μικρά πράγματα, και από τη ρουτίνα μου φυσικά: να φτιάχνω πρωινό, να πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ, να κάνω ποδήλατο στη λιακάδα. Τώρα πλησιάζει η άνοιξη, ο καιρός γίνεται πιο γλυκός και είμαι πολύ χαρούμενη αυτή την εποχή του χρόνου. Επίσης, με εμπνέουν πολύ οι ιστορίες που μου αφηγούνται οι φίλοι μου τα απογεύματα που περνούν για τσάι, τα φυτά μου, που προσπαθώ να τα διατηρώ ζωντανά.
Τα έργα σου θυμίζουν μια ευχάριστη και ειρηνική εκδοχή της "Φάρμας των ζώων". Στις εικόνες σου τα ζώα πολύ συχνά αντικαθιστούν τους ανθρώπους. Οδηγούν, μαγειρεύουν, πίνουν το καφεδάκι τους, έχουν μικρά μαγαζάκια. Αυτές οι εικόνες αποτελούν μέρος αυτού που ονειρεύεσαι για τον κόσμο; Πώς θα μπορούσαμε να συνυπάρξουμε στη φύση;
Θα ήταν υπέροχο αν ο άνθρωπος έπαυε να κυριαρχεί στα ζώα. Αν μπορούσε να συνυπάρξει με τα ζώα, να μην τα πληγώνει, να μην τα κλείνει σε κλουβιά.
Έχεις μια φανερή προτίμηση στις αρκούδες. Πώς κι έτσι; Για ποιον λόγο τις ξεχωρίζεις;
Να πω την αλήθεια, δεν έχω ιδέα. Έκανα μια μικρή έρευνα όταν ήμουν στη σχολή, αλλά δεν κατέληξα στο γιατί τις αγαπώ τόσο πολύ. Νομίζω πως είναι πολύ όμορφες, πελώριες και έχουν ανθρώπινες εκφράσεις.
Για οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με την Lieke van der Vorst ρίξτε μια ματιά εδώ.
Υπάρχει κάποιο κείμενο, βιβλίο, παραμύθι, τραγούδι που θα ήθελες να εικονογραφήσεις και δεν το έχεις κάνει ακόμη;
Να πω την αλήθεια, όχι. Αλλά θα το σκεφτώ.
Χρησιμοποιώ στιλό, ξυλομπογιές και κηρομπογιές.
Υπάρχει κάποια στιγμή της ημέρας που προτιμάς να εργάζεσαι; Ζωγραφίζεις πάντα στο σπίτι;
Το σπίτι μου είναι στο παλιό κέντρο του Eindhoven, μια κάπως μεγαλύτερη πόλη στον νότο της Ολλανδίας. Στην άλλη πλευρά της πόλης, μισή ώρα με το ποδήλατο, έχω το ατελιέ μου, στην αίθουσα ενός παλιού σχολικού κτιρίου. Μου αρέσει να δουλεύω από το πρωί μέχρι τις εφτά το απόγευμα. Μετά πηγαίνω σπίτι, χαλαρώνω, μαγειρεύω και βλέπω τους φίλους μου.
Τι υπάρχει στο γραφείο σου αυτή τη στιγμή;
Ένα μεγάλο φλιτζάνι τσάι, ένα ποτήρι νερό, ένα χαρτί με σχέδια και ιδέες για την επόμενη δουλειά, ο υπολογιστής, το τηλέφωνό μου, το στιλό μου και ένα σημειωματάριο.
Αυτή τη στιγμή έχω περίπου 100.000 ακόλουθους στο Instagram, για τους οποίους φτιάχνω κάτι σαν ευχαριστήριο δώρο. Επίσης, εικονογραφώ κάποιες στάσεις της γιόγκα για ένα γερμανικό περιοδικό και κάνω τα σκίτσα για το προηγούμενο ταξίδι μου, που κράτησε μισό χρόνο.
Ασχολούμαι με την εικονογράφηση πέντε ή έξι μέρες τη βδομάδα, εδώ και επτά χρόνια. Οπότε ναι, είναι επάγγελμα και υπάρχει η δυνατότητα να ζήσει κανείς απ' αυτό.
Από ποιους εικονογράφους (κλασικούς ή σύγχρονους) έχεις εμπνευστεί;
Η Sandra Juto υπήρξε για μένα μεγάλη έμπνευση όταν πρωτοξεκίνησα. Όχι μόνο για τις εικονογραφήσεις της, αλλά και για τον τρόπο που πρόβαλλε τη ζωή της μέσα από το ιστολόγιό της. Μου άρεσε πολύ να την παρακολουθώ.
Πες μας κάτι για το "Liekeland".
Είναι μια σελίδα στο διαδίκτυο όπου μοιράζομαι τις εικονογραφήσεις μου.
Η εικόνα διαμορφώνει τη φαντασία. Όταν ζωγραφίζεις, σκέφτεσαι ότι οι εικόνες θα ζωντανέψουν στη φαντασία των παιδιών;
Θα ήταν πολύ όμορφο, αλλά δεν το σκέφτομαι όταν ζωγραφίζω.
Νομίζω πως τα παιδικά μου χρόνια πράγματι καθόρισαν τη ζωγραφική μου, όπως επίσης και η ματιά μου, ο τρόπος που παρατηρούσα τον κόσμο, τα ζώα, τη φύση. Αυτό με επηρέασε σημαντικά και ως εικονογράφο και ως άνθρωπο. Με καθόρισαν και όσα μου δίδαξαν οι γονείς μου, τα Σαββατοκύριακα που μαγειρεύαμε μαζί με τον μπαμπά μου, οι επισκέψεις σε μουσεία και σε μικρά μαγαζάκια με αντικείμενα τέχνης. Όταν ήμουν μικρή, μου άρεσε πολύ να παίζω πιάνο και να πηγαίνουμε σε παραλίες και δάση με τον σκύλο μας.
Εμπνέεσαι από τη ρουτίνα σου; Πώς θα όριζες την ευτυχία;
Εμπνέομαι από πολλά μικρά πράγματα, και από τη ρουτίνα μου φυσικά: να φτιάχνω πρωινό, να πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ, να κάνω ποδήλατο στη λιακάδα. Τώρα πλησιάζει η άνοιξη, ο καιρός γίνεται πιο γλυκός και είμαι πολύ χαρούμενη αυτή την εποχή του χρόνου. Επίσης, με εμπνέουν πολύ οι ιστορίες που μου αφηγούνται οι φίλοι μου τα απογεύματα που περνούν για τσάι, τα φυτά μου, που προσπαθώ να τα διατηρώ ζωντανά.
Θα ήταν υπέροχο αν ο άνθρωπος έπαυε να κυριαρχεί στα ζώα. Αν μπορούσε να συνυπάρξει με τα ζώα, να μην τα πληγώνει, να μην τα κλείνει σε κλουβιά.
Έχεις μια φανερή προτίμηση στις αρκούδες. Πώς κι έτσι; Για ποιον λόγο τις ξεχωρίζεις;
Να πω την αλήθεια, δεν έχω ιδέα. Έκανα μια μικρή έρευνα όταν ήμουν στη σχολή, αλλά δεν κατέληξα στο γιατί τις αγαπώ τόσο πολύ. Νομίζω πως είναι πολύ όμορφες, πελώριες και έχουν ανθρώπινες εκφράσεις.
***
Για οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με την Lieke van der Vorst ρίξτε μια ματιά εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου