Χαρτοκοπτική

Όταν πήγαινα στο δημοτικό, παρακαλούσα τους γονείς μου να μας αγοράζουν τη "Μανίνα" και τη "Κατερίνα" -η "σούπερ Κατερίνα" δεν είχε αρχίσει να κυκλοφορεί ακόμη, μιλάμε για τη δεκαετία του '80. Ήταν γνωστά κοριτσίστικα περιοδικά της εποχής, ακολουθούσαν μια εντελώς έιτις αισθητική, με αφίσες και σιδερότυπα γνωστών τραγουδιστών της ποπ ή ηθοποιών του Χόλιγουντ και το κλασικό ερωτικό φωτορομάντζο στις τελευταίες σελίδες. 

Πολλές φορές, όταν στη μέση του περιοδικού υπήρχε δώρο μια γιγαντοαφίσα, μπορούσε η μικρή αναγνώστρια, ανάλογα με το πόσο μικρή ήταν, να επιλέξει ανάμεσα στο πρόσωπο της γιγαντοαφίσας και την χαρτοκοπτική που υπήρχε στην πίσω πλευρά της. 

Έτσι, για παράδειγμα, μια έφηβη μπορεί να είχε στο δωμάτιό της τον Ρόμπερτ Σμιθ των Cure, ενώ η μικρή αδερφούλα της θα προτιμούσε να κάνει τον Ρόμπερτ με τα κρεμμυδάκια, να τον κόψει σε  φουστίτσες, μπλουζάκια, εσώρουχα, γόβες και τσαντάκια της στρουμπουλής και πρόωρα σέξι χάρτινης κούκλας της πίσω πλευράς. 

Τόλμησα κάποτε το απονενοημένο διάβημα και ξεκόλλησα το Μελ Γκίπσον από την ντουλάπα της αδερφής μου (που του έδινε ένα φιλί κάθε πρωί), για να τον μετατρέψω σε μικροσκοπικά χάρτινα ρουχαλάκια εποχής. 

Οι χάρτινες κούκλες αποτελούν παράδοση από τον 19ο αιώνα τουλάχιστον και, από αυτή την άποψη, είναι πολύ μεγαλύτερης αξίας από κάθε λογής ποπ σταρ που φιγουράρισε για έναν καιρό στα κοριτσίστικα περιοδικά και μετά πέρασε η μπογιά του. 

Το χαστούκι που 'φαγα μετά τον ακρωτηριασμό του Μελ, δε θα το ξεχάσω. Αυτό,  μια σπασμένη μύτη, ένας ραγισμένος καρπός και ένα δόντι που σφηνώθηκε στα πλακάκια του μπαλκονιού μας αποτελούν τις μελανές σελίδες στο αναμνηστικό άλμπουμ των παιδικών μας χρόνων. 

***