Ημερολόγιο καραντίνας #1: Ένας δωδεκάλογος

Φτάσαμε πια στην 9η μέρα της καραντίνας, που για τον Δαίμονα είναι 8η διότι αφενός μεν είχε εκδράμει την περασμένη εβδομάδα εκτός πόλης, αφετέρου δε λειτουργεί έτσι κι αλλιώς με χρονοκαθυστέρηση. Το ιστολόγιό μας δεν έχει και πολύ καλή σχέση με την επικαιρότητα και σπανίως τη σχολιάζει, παρόλο που πάντοτε την παρακολουθεί. 

Είναι πάνω από μια βδομάδα λοιπόν που με προτροπή της κυβέρνησης και των ειδικών μένουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στα σπίτια μας. Υπακούμε, ακόμη και οι πιο ανυπάκουοι. Ο πρωθυπουργός, μάλιστα, μας παρακίνησε αυτές τις μέρες να ανταποκριθούμε στο χρέος μας και να κάνουμε κοκούνινγκ. Το κοκούνιγκ, βέβαια, όπως σχολιάζει και ο Νίκος Σαραντάκος στο σημερινό του άρθρο είναι ευχάριστο για τους ανθρώπους που ζουν σε ένα ευχάριστο σπίτι και έχουνε τον χώρο τους. Όταν μια πολυμελής οικογένεια στριμώχνεται σε ένα υπόγειο κι ανήλιαγο σαλονάκι ελάχιστων τετραγωνικών μέτρων, πόσο να χαρεί το χουχούλιασμα;

Είπα λοιπόν κι εγώ, μιας και είμαι από τους τυχερούς που έχουν ένα σπίτι να μείνουν και δεν είναι και άσχημο, να γράψω όλα αυτά που θα χαρώ να κάνω κατά τη διάρκεια αυτής της ανησυχητικής και απρόσμενης διακοπής που όπως και να 'χει, όμως, είναι μια καλοδεχούμενη ανάπαυλα από τις πολλές υποχρεώσεις -όχι όλες. 

Τι αγαπώ να κάνω στην απομόνωση;

1. Να χαίρομαι τις γωνιές του σπιτιού.

Να απολαμβάνω το διάβασμα στο μικροσκοπικό μου μπαλκόνι:

Να κάθομαι στην κουνιστή πολυθρόνα της γιαγιάς μου, την ώρα που λούζεται στον ήλιο:

Να γράφω στο γραφείο μέχρι αργά τη νύχτα, χωρίς να αγχώνομαι για το πρωινό ξύπνημα:

Να ανάβω τα διάφορα μικρά πορτατίφ που φωτίζουν το σπίτι στο σούρουπο:

Να χουζουρεύω στον καναπέ:

2. Να κάνω νυχτερινούς περιπάτους στη γειτονιά, χαζεύοντας τα αναμμένα φώτα:

3.  Ή να περπατώ στην πόλη την ώρα που ξημερώνει, και δεν βρίσκεται έξω ψυχή:

4. Να τρώω πρωινό χωρίς βιασύνη: 

5. Να δοκιμάζω καινούργιες συνταγές:

6. Να ζυμώνω ψωμί:

7. Να φτιάχνω πολύχρωμες σαλάτες και δυναμωτικούς χυμούς:

8. Να διαβάζω παραμύθια: 

9. Να πλέκω:

10. Να χαίρομαι τη φύση, όπου κι αν τη βρίσκω:

Στην ανθισμένη αμυγδαλιά της γειτονιάς:

Στα τριαντάφυλλα ενός κήπου:

Στη βουκαμβίλιες που ξεχύνονται απ΄τις ταράτσες:

Στις λουλουδάτες νεραντζιές:

11. Να φωτογραφίζω τα παλιά σπίτια των παράπλευρων δρόμων: 

12. Να αναζητώ παροπλισμένα αυτοκίνητα τις ώρες που προαυλίζομαι:

Υπάρχει πολλή ομορφιά γύρω μας και, όσο έχουμε τη δυνατότητα ακόμη να κυκλοφορούμε (μετρημένα και μόνο για τα απαραίτητα), μπορούμε να την ανακαλύπτουμε ακόμη και στο τετράγωνο του σπιτιού μας.  Η άνοιξη θα έρθει παρόλα αυτά. Εύχομαι όταν όλα τελειώσουν, να έχουμε βγει από αυτή την εμπειρία σοφότεροι και δυνατοί. Να έχουμε σκεφτεί περισσότερο, να έχουμε διαβάσει περισσότερο, να έχουμε αγαπήσει περισσότερο, να ξεχωρίσουμε την ήρα απ'το στάρι. 

***

Φωτογραφίες: Ελένη Πούλου