Μια άλλη χώρα

Crying game (1992)

Ετοίμασε δυο ποτά και στάθηκε για μια στιγμή στο δωμάτιο, αποτελειώνοντας το χόρτο κι απολαμβάνοντας το πιάνο. Ένιωθε περίφημα, στα χάι του, κι είχε μια ελαφριά ζαλάδα όταν ξαναβγήκε στο μπαλκόνι.

"Πήγανε όλοι στο σπίτι τους;" τον ρώτησε εκείνη ανήσυχα. "Έχει πολλή ησυχία μέσα".

"Όχι" της είπε "κάθονται ακόμα". Ξαφνικά, του φαινόταν πιο όμορφη, πιο τρυφερή, και τα φώτα του ποταμού έπεφταν πίσω της σαν κουρτίνα. Αυτή η κουρτίνα φαινόταν σαν να κουνιέται μαζί της, βαριά, ανεκτίμητη κι εκθαμβωτική. "Δεν το ήξερα" της είπε "ότι ήσουνα πριγκίπισσα".

Της έδωσε το ποτό της και τα χέρια τους αγγίχτηκαν ξανά. "Ξέρω ότι πρέπει να έχεις μεθύσει" της είπε κεφάτα, και τώρα, πάνω από το ποτό της, τα μάτια της φανερά τον προκαλούσαν. 

Περίμενε. Όλα φαίνονταν τώρα πολύ απλά. Της έπιασε τα δάχτυλα και έπαιξε μαζί τους. "Έχεις δει τίποτα που να το θέλεις από τότε που είσαι στη Νέα Υόρκη;"

"Α" είπε εκείνη "τα θέλω όλα". 

"Αυτή τη στιγμή βλέπεις τίποτα που να το θέλεις;"

Τα δάχτυλά της σφίχτηκαν λίγο, αλλά αυτός συνέχισε να τα κρατάει. "Έλα, πες μου. Δεν πρέπει να φοβάσαι". Αυτά τα λόγια αντήχησαν μέσα στο κεφάλι του. Τα είχε ξαναπεί πριν από χρόνια, σε κάποια άλλη. Ο αέρας ψύχρανε για μια στιγμή, φυσώντας γύρω από το σώμα του κι ανακατεύοντας τα μαλλιά της. Μετά έπεσε. 

"Εσύ;" τον ρώτησε ντροπαλά. 

"Εγώ τι;"

"Βλέπεις τίποτα που να το θέλεις;" [...]

"Δεν απάντησες στην ερώτησή μου".

"Τι;"

Γύρισε και κοίταξε τη Λέονα που κρατούσε το ποτό της με τα δυο της χέρια και τα φρύδια της έδιναν ένα περιπαικτικό ύφος στα απελπισμένα μάτια και το γλυκό χαμόγελο. 

"Ούτε συ απάντησες στη δική μου". 

"Απάντησα". Η φωνή της ήταν πιο παραπονιάρικη από κάθε άλλη φορά. "Είπα ότι τα ήθελα όλα".

Της πήρε από τα χέρια το ποτό της και ήπιε το μισό. Μετά της έδωσε πίσω το ποτήρι και πήγε προς το πιο σκοτεινό σημείο του μπαλκονιού. 

"Τότε λοιπόν" της ψιθύρισε "έλα να τα πάρεις". 

🖤

James Baldwin, Μια άλλη χώρα (μτφρ. Κωστής Αρβανίτης), Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2003.