Ofrenda

Είναι η μέρα που πέθανε η μαμά, στην Καλιφόρνια. Η αδερφή μου η Σάλι ήταν εδώ, στην Πόλη του Μεξικού, όπου και ζει. Εκείνη και τα παιδιά της έκαναν μια ofrenda για τη μητέρα μας.

Έχει πλάκα να κάνεις ofrendas. Προσφορές στους νεκρούς. Τις φτιάχνεις όσο πιο όμορφες μπορείς. Να πέφτουν σαν καταρράκτες, ολόλαμπρες συνθέσεις με κατιφέδες και βελούδινα πορφυρά ανθάκια ενός λουλουδιού που μοιάζει με μυαλό ανθρώπου, με μικροσκοπικά ματσάκια αμάραντου. Η βασική ιδέα για τον θάνατο εδώ είναι να τον κάνεις όμορφο και εορταστικό. Ηδυπαθείς αιμάσσοντες Χριστοί, η κομψότητα, η υπέρτατα ωραία φονικότητα των ταυρομαχιών, περίτεχνα σκαλισμένοι τάφοι και πλάκες για τα μνήματα.

Στα ofrendas τοποθετείς οτιδήποτε μπορεί να επιθυμήσει ο νεκρός. Καπνό, φωτογραφίες της οικογένειάς του, μάνγκο, λαχνούς, τεκίλα, καρτ ποστάλ από τη Ρώμη. Ξίφη, κεριά και καφέ. Κρανία με τα ονόματα των φίλων χαραγμένα πάνω τους. Ζαχαρένιους, φαγώσιμους σκελετούς.

Στην οfrenda της μητέρας μας, τα παιδιά της αδερφής μου είχαν τοποθετήσει δεκάδες κουκλίτσες της Κουκ Κλουξ Κλαν. Τα μισούσε επειδή ήταν παιδιά Μεξικανού. Η ofrenda της είχε σοκολάτες, ουίσκι Jack Daniel’s, αστυνομικά μυθιστορήματα και πολλά, πολλά δολάρια σε χαρτονομίσματα. Υπνωτικά χαπάκια και πιστόλια και μαχαίρια, αφού πάντοτε προσπαθούσε να σκοτώσει τον εαυτό της. Όχι θηλιές... έλεγε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει την τεχνική που προϋποθέτει ένας απαγχονισμός.

***

[1] Lucia Berlin, Οδηγίες για οικιακές βοηθούς (μτφρ: Κατερίνα Σχινά), Στερέωμα, Αθήνα 2019. 

[2] Η αφίσα που συνοδεύει την ανάρτηση είναι του Πολωνού Ryszard Kaja. Δυο αφιερώματα στον καλλιτέχνη εδώ και εδώ.