Αλμοδοβαρικές κουζίνες

Κάτι φορές που τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά, θέλω να κλειστώ στην κουζίνα και να ξεχαστώ εκεί μέσα χώνοντας τα χέρια μου σε αλεύρια και ζυμάρια. Στα τόσα σπίτια που άλλαξα, σκέφτομαι πού και πού τις κουζίνες μου. Στην Ικαρία, έβλεπα από το παραθυράκι του νεροχύτη μια μικρή ρεματιά. Στο Λαύριο, ένα μεγάλο πευκόδασος.  Ο ήλιος έδυε κι έκανε τα φαγητά στο τραπέζι του δείπνου να χρυσίζουν. Στο Χαλάνδρι, έναν μικρό πορτοκαλεώνα. Εδώ, τον φωταγωγό.

Μου κόπηκε η ανάσα όταν είδα την κουζίνα στη "Julieta" του Αλμοδοβάρ: τα ψαράκια και τα χτένια στα πλακάκια, το τεράστιο παράθυρο να κοιτάζει τα καϊκάκια στη θάλασσα, η ψωμιέρα, τα φρούτα στο τραπέζι, η αλλόκοτη τσαγιέρα, το ραδιόφωνο. Και μόνο που τη βλέπεις φαντάζεσαι τον εαυτό σου να βάζει έναν σταθμό στο τρανζιστοράκι και να περνά την ημέρα του εκεί μέσα μαγειρεύοντας. 

Στις ταινίες του Αλμοδοβάρ πολύ συχνά σημαντικές αποκαλύψεις γίνονται στις κουζίνες. Και δεν ξέρεις τι να πρωτοκάμεις. Να προσέξεις περισσότερο τους υπότιτλους ή το ονειρικό σκηνικό: τα έπιπλα, τα χρώματα, τα τραπεζομάντιλα, τα κουρτινάκια. 

 

Θυμάμαι και τη γαλάζια κουζίνα στο "Όλα για τη μητέρα μου", αλλά νομίζω πως η ταινία που αποτελούσε πραγματικό ύμνο στην κουζίνα ήταν το "Γύρνα πίσω". Η Πενέλοπε Κρουζ έπλενε πιάτα φορώντας ολόστενες φούστες, μάλλινες ζακέτες και ορθάνοιχτα ντεκολτέ, ικανοποιώντας στερεότυπα και φαντασιώσεις των κινηματογραφόφιλων που αγαπούν τον Αλμοδοβάρ.

Σε μια σκηνή κρατούσε το χασαπομάχαιρο και σκεφτόταν με το βλέμμα της καρφωμένο στο αίμα της ντομάτας...

Από μικρή θυμάμαι πόσο πολύ αγαπούσα να μαζεύεται κόσμος στην κουζίνα του σπιτιού μας. Μου άρεσε γιατί στην κουζίνα ήμασταν κυρίως γυναίκες και μάλιστα όλων των ηλικιών: η μαμά μου, οι αδερφές μου, η γιαγιά. Επίσης, στην κουζίνα δεν ανησυχείς ότι κάποιος ανεπιθύμητος θα μπει και λες μυστικά ευκολότερα. Αν δουλεύει και ο απορροφητήρας και τα κατσαρόλια σου, κανείς δεν πρόκειται ν' ακούσει. Δεν ανησυχείς και μη λερωθείς, γιατί φοράς πρόχειρα ρούχα ή την ποδιά σου.

Στην κουζίνα υπάρχει συνενοχή και αλληλεγγύη. Όλοι βοηθούν, όλα μοιράζονται και είναι πάντα για καλό σκοπό: για να φάμε. Έπειτα, μάζωξη στην κουζίνα σημαίνει ότι οι δουλειές είναι πολλές, απαιτητικές ή εθιμοτυπικές. Που πάει να πει πως έρχεται γιορτή. 

Κι όταν είσαι μόνος ένα βραδάκι στο σπίτι και βλέπεις μια ταινία του Αλμοδοβάρ, νιώθεις λες και γέμισε η κουζίνα σου, αυτός ο τόσο ζεστός και φωτεινός χώρος, που όλοι μιλάνε μαζί, που κουβεντιάζεις και μασουλάς, που ανοιγοκλείνεις διαρκώς το ψυγείο.  

Και τώρα που το σκέφτομαι, αυτή είναι η πιο αλμοδοβαρική κουζίνα που είχα ποτέ...

Και πάντα ονειρεύομαι εκείνη τη μικρή μονοκατοικία με την πόρτα της κουζίνας να βγαίνει στον κήπο, την κουρτίνα με τις ξύλινες χάντρες να την προστατεύει από τα έντομα και να κουδουνίζει όταν βγαίνουμε στην αυλή για να σερβίρουμε δροσερές λεμονάδες και γλυκά του κουταλιού.
Από την πόρτα της κουζίνας μπαίνουν μόνο φίλοι. Δεν έχει ποτέ κουδούνι και πάντα αναγνωρίζεις το χτύπημα. 

***