Benjamin Chaud - Μέρος 1ο: Έρωτά μου, έρωτά μου

Ο Benjamin Chaud είναι από τους πιο νέους και πιο ταλαντούχους εικονογράφους της Γαλλίας. Έγινε γνωστός και στη χώρα μας με τα "Ακροβατικά για αρκούδες" που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κόκκινο. Οι μικρές καφετιές αρκούδες αποτελούν σήμερα σήμα κατατεθέν της ζωγραφικής του.  Πέρα από την αγάπη του για τα παιδιά, όμως, o Benjamin χαρακτηρίζεται από δύο ανεκτίμητες αρετές: γερές δόσεις χιούμορ και βαθιά σοφία. Γνωρίζει καλά πως τις περισσότερες φορές τα παραμύθια άλλα λένε και άλλα εννοούν, λειτουργούν βαθιά στο υποσυνείδητο του ανθρώπου και μεταφέρουν γνώσεις που μετράνε πολλές γενιές πίσω. Και γνωρίζει και κάτι ακόμη: πως καμιά δύναμη στη ζωή δεν έχει την ορμή και την ομορφιά του έρωτα. 

Ξεκίνησε λοιπόν μια σειρά με τίτλο "La vérité sur les contes de fée" (H αλήθεια πίσω από τα παραμύθια) και του είμαι πραγματικά ευγνώμων, γιατί παρατηρώντας τις εικόνες του μου λύθηκαν απορίες για λογιών λογιών παραμύθια που μέχρι πρόσφατα τα ένιωθα ακατανόητα. Ρίχνοντας μια ματιά στις εικόνες λοιπόν, μπορούμε εύκολα πια να καταλάβουμε...

Γιατί ο πρίγκιπας ξεχώρισε τη Σταχτοπούτα από όλα τα κορίτσια του χορού; 

Γιατί η Χιονάτη περνούσε τόσο όμορφα τις μέρες της πλάι στους εφτά νάνους; 

Πώς το κοριτσάκι με τα σπίρτα και ο Πινόκιο γίναν φίλοι; 

Πώς είναι δυνατόν μια πριγκιποπούλα να ερωτευτεί έναν βάτραχο; (Έτσι:)

 Ή μήπως έτσι; 

 Ή μάλλον έτσι; 

Γιατί η μικρή σειρήνα εγκατέλειψε τη θάλασσα; 

Γιατί άρεσε ο πάγος στη βασίλισσα του χιονιού; 

Σε τι χρησίμευε ο καρυοθραύστης; 

Γιατί άφηνε μακριά τα μαλλιά της η Ραπουνζέλ; 

Γιατί οι πριγκίπισσες αγαπούν τους μονόκερους; 

Πώς και μεγάλωσε τόσο γρήγορα η φασολιά του Τζακ; 

Και κάτι τελευταίο, που έσπαγα τόσα χρόνια το κεφάλι μου να το κατανοήσω. Απ' όλα τούτα τα παραμύθια ποτέ μου δεν κατάλαβα την "πριγκίπισσα και το μπιζέλι". Με εκνεύριζε που μια βασιλοπούλα δε φτάνει που βρέθηκε σε ξένο τόπο και τη φιλέψανε και την κοιμίσανε, δεν μπόρεσε να την πάρει ο ύπνος επειδή κάτω από δεκάδες στρώματα κρυβόταν ένα μπιζελάκι. Και σα να μην έφτανε που η κακομαθημένη δεν κοιμήθηκε, είχε και μούτρα την άλλη μέρα να το πει! Μα φαίνεται πως ο Γάλλος εικονογράφος καταλαβαίνει τις γυναίκες καλύτερα απ' ό,τι καταλαβαίνουν οι ίδιες τον εαυτό τους. Δεν της έφταιγε το μπιζελάκι. Είχε κάψες η καημενούλα και δεν έκλεισε μάτι!

Γι' αυτό ο άνθρωπος πρέπει να επιστρέφει στα παραμύθια σε κάθε ηλικία. 

***