Youth

Danny Lyon, "Youth" (Brooklyn, 1974)

Τον τελευταίο καιρό έχω αλλάξει πολύ ως άνθρωπος, βλέπω τον εαυτό μου να βγάζει όλο και περισσότερα σπυράκια, το συνεχές άγχος με έχει καταπλακώσει, νιώθω πως ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο μου κάτι έχω ξεχάσει να κάνω κι αγχώνομαι περισσότερο, οι ανασφάλειές μου έχουν ξεκινήσει να φαίνονται κι όσο μεγαλώνω πολλαπλασιάζονται, φοβάμαι ότι ο κόσμος δε με συμπαθεί, πως είμαι άσχημος, νιώθω ότι πρέπει να αλλάξω για να με συμπαθήσουν όλοι, επίσης τα νεύρα μου είναι λίγο ευαίσθητα, όποιος μου πει κάτι την ώρα που χαλαρώνω νευριάζω πολύ και πολλές φορές χωρίς λόγο, όπως για παράδειγμα όταν κάποιος μου πειράζει τα πράγματά μου, ειδικά συγκεκριμένα που τα έχω θεωρήσει πολύ σημαντικά, γίνομαι έξω φρενών, αρχίζω να φωνάζω, βαράω τον τοίχο, επίσης παρατηρώ ότι έχω χάσει αυτόν τον παιδικό ενθουσιασμό που είχα κάποτε, έχω σταματήσει να χαίρομαι με τα μικρά πράγματα και τώρα πια τίποτα δε με συγκρατεί, όλα τα βλέπω ασήμαντα και μικροσκοπικά, κάτι ακόμα που θεωρώ ότι είναι πρόβλημα είναι ότι τρώω πολύ τελευταία, η μάνα μου λέει πως δεν προλαβαίνει να μου γεμίζει το πιάτο, ειδικά αν έχουμε ένα φαγητό που μου αρέσει. Ηλία, τα έχεις περάσει κι εσύ αυτά, δεν είμαι μόνο εγώ, έτσι;

 ["Γράμμα σ' έναν φίλο", Σ.Ρ., Μαθητής Α' Λυκείου, 2018]

***