Το Άσμα Ασμάτων μου

 

Επειδή υπάρχει έν' άδειο δωμάτιο όπου τα λευκά σου χέρια φωτίζουν τις νύχτες μου. Επειδή υπάρχει ένα κρεβάτι με μια ινδιάνικη σκηνή στο κέντρο του για να κρυβόμαστε απ' όλους χωρίς ρούχα  και μνήμη· επειδή στην άκρη του κρεβατιού είναι δεμένος ένας σκύλος και μια καμηλοπάρδαλη.

Επειδή υπάρχει ένα κομοδίνο για ν' ακουμπάς το άσπιλο όνομά σου κι εγώ τα περισσευούμενα χέρια μου. Επειδή μέσα στο συρτάρι του κομοδίνου υπάρχει ένα τετράδιο για να γράψουμε μαζί ένα ποιήμα που αποδεικνύεται στο τέλος πως πρόλαβε να το γράψει ένας άλλος.

Λοιπόν, είμαι εγώ αυτός ο αιώνιος άλλος κι είσαι εσύ το "Άσμα Ασμάτων" μου.  Και κάθε απόγευμα χιονίζει με τέτοια δύναμη φλόγες μες στο δωμάτιο, που ξεκολλούν οι φωτογραφίες μας απ' τους τοίχους κι αγκαλιάζονται. 

*** 

Δημήτρης Αγγελής[1], Σχεδόν βιβλικά, Πόλις, Αθήνα 2017.

                                                                 
[1] Ο Δημήτρης Αγγελής βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για την ποιητική του συλλογή "Ένα ελάφι δακρύζει πάνω στο κρεβάτι μου", που κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ.