"Να γίνουμε καπνός μες στου Σεπτέμβρη τη βουή"

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 

 

Οι δικοί μου από καιρό πήραν το δρόμο τους.

Άφησα τους γνωστούς και τους φίλους μου να φύγουν  

Τώρα παντοτινή η μοναξιά 

γεμίζει τη φύση αλλά και την καρδιά μου.

Τώρα είμαι μαζί σου στο φυλάκιο του δάσους 

Στο δάσος τ' άδειο κι έρημο

Κι όπως στο τραγούδι, τα μονοπάτια

είναι πνιγμένα ως τη μέση από τα χόρτα.

Οι ξύλινοι τοίχοι της καλύβας

Με το βλέμμα τους μας συμπονούνε.

Δεν υποσχεθήκαμε ηρωισμούς και κατορθώματα

Κι είμαστε έτοιμοι, στ' αλήθεια να χαθούμε.

Θα μείνουμε από τη μία μέxρι τις τρεις το πρωί

Εγώ με το βιβλίο, εσύ με το κέντημα

Κι όταν ο ήλιος θ' ανατείλει ούτε που θα 'χουμε καταλάβει

πως πάψαμε να φιλιόμαστε.

Όλο μεγαλοπρέπεια κι απερισκεψία

Φύλλα να σκορπιστείτε θροΐζοντας

Κάντε σήμερα να ξεχειλίσει από πόθο

Το χθεσινό το πικρό το ποτήρι.

Απόλαυση, έλξη κι αφοσίωση!

Να γίνουμε καπνός μες στου Σεπτέμβρη τη βουή!

Θάψε τον εαυτό σου, αγάπη μου, μέσα στο θρόισμα 

του Σεπτέμβρη 

Να χάσεις τις αισθήσεις σου, να γίνεις μια τρελή.

Πετάς τα ρούχα με τον ίδιο τρόπο 

Που ρίχνει τα φύλλα του το άλσος.

Κάθε φορά που πέφτεις στην αγκάλη μου

Δεμένη η ρόμπα η μεταξωτή.

Είσαι η τελευταία μου χαρά πριν έρθει ο όλεθρος

Η ζωή είναι χειρότερη απ΄την αρρώστια,

Κι η ρίζα της ομορφιάς είναι η τόλμη

Κι αυτό είναι που μας τραβά τον έναν στον άλλον.  

[Από τα ποιήματα του Γιούρι Ζιβάγκο]

***

[1] Μπορίς Πάστερνακ, Δόκτωρ Ζιβάγκο, Εκδόσεις Ποταμός, Αθήνα 2006.

[2] Στη φωτογραφία ο Ομάρ Σαρίφ και η Τζούλι Κρίστι  ως Γιούρι Ζιβάγκο και Λάρα Αντίποβα, στην κινηματογραφική μεταφορά του Ντέιβιντ Λιν.