Στα τέλη του 19ου αιώνα, και πολύ εντονότερα στις αρχές του 20ού, η γυναίκα θα διεκδικήσει δικαιώματα σε δύο βασικούς τομείς: την εκπαίδευση και την εργασία. Οι διεκδικήσεις αυτές θα εκφραστούν -από γυναίκες που ανήκαν βέβαια στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα- σε έντυπα της εποχής, όπως η "Εφημερίς των κυριών" της Καλλιρρόης Παρρέν, που είχε αρχίσει να κυκλοφορεί ήδη από το 1887.
Είναι εντυπωσιακό ότι το πεδίο της εργασίας παρουσιάζεται πιο φορτισμένο ιδεολογικά από αυτό της εκπαίδευσης και προκαλούνται συχνά εντάσεις. Ωστόσο, ήταν ιδιαίτερα θετική η στάση των Ελληνικών Ταχυδρομείων που υποδέχτηκαν γυναίκες εργαζόμενες και έτσι άνοιξε για τη γυναίκα και ο τομέας των δημόσιων υπηρεσιών.
Ένας συνδρομητής της Εφημερίδας Κυριών (που προφανώς καταβάλλει τη μηνιαία συνδρομή του για να υποβάλει κάθε τόσο τις αντιρρήσεις του) εκφράζει τις επιφυλάξεις του ως εξής:
"Δύναται άρα η γυνή, το μάλλον άστατον, επιπόλαιον, κούφον, και άπιστον όν της υφηλίου, να τηρήση το απόρρητον των τηλεγραφημάτων;"
Η Καλλιρρόη Παρρέν απάντησε δεόντως, αλλά όλα έδειχναν πως ο δρόμος για τη γυναικεία χειραφέτηση θα είναι μακρύς και δύσβατος. Πάντως η απορία του αναγνώστη ήταν μάλλον αθώα μπροστά σε άλλες απόψεις που διατυπώνονταν την ίδια εποχή:
"Υπάρχουσι γυναίκες ασχολούμεναι με την πολιτικήν και θέλουσι να κυβερνήσωσι το Κράτος. Ταύτας έπρεπε να φονεύσωσι δημοσία δαπάνη"[1].
***
[1] Σιμωνίδης Βλαβιανός, Η Γυνή και η αποστολή αυτής, Βασιλική Τυπογραφία Ιγγλέση, Αθήνα 1894.
[2] Στη φωτογραφία: Εργαζόμενες στις τηλεπικοινωνίες, Η.Π.Α, Αρχές του 20ού αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου