Ημερολόγιο καραντίνας #5: Στόχοι

Όσο περνούν οι μέρες αρχίζουμε να οργανώνουμε τη ζωή μας με τα νέα δεδομένα, οικονομικά και όχι μόνο. Άλλοι εξακολουθούν να εργάζονται, άλλοι όχι, άλλοι προσπαθούν να εργαστούν αλλά πολλοί παράγοντες το καθιστούν δύσκολο έως αδύνατο. 

Για πολλούς από μας, πάντως, ο χρόνος είναι περισσότερος από ό,τι ήταν. Ακόμη κι αν δουλεύεις απ' το σπίτι, το γεγονός πως δεν μπορείς και δεν πρέπει να μετακινηθείς, για μένα τουλάχιστον σημαίνει τρεις ώρες την ημέρα κέρδος. Αν σκεφτούμε και όλες τις απογευματινές μας δραστηριότητες που νέκρωσαν, οι ώρες γίνονται ακόμη περισσότερες. Το πρωινό συνήθως φεύγει γρήγορα γιατί εξακολουθώ να δουλεύω για το σχολείο, αλλά και πάλι, έχω ένα ολόκληρο απόγευμα ν' απλώνεται στα πόδια μου. 

Πολλές φορές, βέβαια, όσο περισσότερος είναι ο ελεύθερος χρόνος, τόσο δυσκολότερο γίνεται να τον διαχειριστούμε. Χανόμαστε στο διαδίκτυο, χωρίς να επικοινωνούμε ουσιαστικά με κανέναν, είναι αδύνατον να διαβάσουμε ή να απασχοληθούμε δημιουργικά, τα νέα μάς αποκαρδιώνουν. 

Εγώ από ψυχαναγκασμό δεν αντέχω να βλέπω τον χρόνο να πηγαίνει χαμένος, παρόλο που μου αρέσει πάρα πολύ να κουρνιάζω στον καναπέ άπραγη. Αλλά αυτό τον χρόνο τον θεωρώ μάλλον κερδισμένο. Αφού έφερα το σπίτι πάνω κάτω και δεν υπάρχει τίποτα πια να τακτοποιήσω, αποφάσισα να βάλω μικρούς στόχους που θα με κρατήσουν απασχολημένη για το επόμενο χρονικό διάστημα -που, μεταξύ μας, δεν φαίνεται να είναι μικρό. 

1. Τα αδιάβαστα

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να φτιάξω δυο στοίβες με αδιάβαστα, ή τέλος πάντων μισοδιαβασμένα βιβλία, που θα ήθελα να έχω διαβάσει μέχρι το καλοκαίρι. Στην πρώτη στοίβαξα όλα τα μη λογοτεχνικά: ιστορικά, μελέτες, αλληλογραφία, πρακτικά συνεδρίων και κάποια περιοδικά. Στη δεύτερη άφησα τα λογοτεχνικά. Αν είστε περίεργοι, μπορείτε να τα δείτε εδώ. 

2. Αφιερώματα, λογοτεχνικά και μη

Ένα λογοτεχνικό περιοδικό που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και μου αρέσει πάρα πολύ είναι ο Χάρτης. Κι αν δεν το διαβάζω κάθε μήνα, δεν παραλείπω να ρίχνω μια ματιά στα εξαιρετικά αφιερώματά του. Είχα μελετήσει τα αφιερώματα στον Μίμη Σουλιώτη, τον Νάσο Θεοφίλου, τον Νίκο Χουλιαρά και τον Μάνο Ελευθερίου και τώρα ήρθε η ώρα για τον Χ.Λ. Μπόρχες, τον Γιώργο Πάτσα, τον Γιάννη Βαρβέρη. 

Εκτός από την εκπληκτική ύλη, ο Χάρτης είναι πάντα χάρμα οφθαλμών και για τα εξαιρετικά γραφικά του. Από αυτή την άποψη, δεν νομίζω να υπάρχει περιοδικό ισάξιό του. Είναι τόσο επιμελημένο, που δημιουργεί στον αναγνώστη του την ψευδαίσθηση πως διαβάζει σε καλής ποιότητας χαρτί. 

3. Σημειώσεις στο περιθώριο

Ύστερα είναι και τα Marginalia, στα οποία γράφουν εντιμότατοι φίλοι και γνωστοί. Προσπαθώ πάντοτε να διαβάζω το "Παλαιοβιβλιοπωλείο" του Αντώνη Γαζάκη, το "Φωτο-ζουρνάλ" της Πηνελόπης Πετσίνη, τη "Βιβλιοπολιτική" και το "Ανθολόγιο". Τώρα, λοιπόν, ήρθε η ώρα για τα αφιερώματα: Νουάρ, εξουσία στη φαντασία, πένες γυναικών, 200 χρόνια Μαρξ και άλλα 10 κρίση, θρησκεία και πολιτική, Μακεδονικό. Πω πω, όρεξη να ΄χουμε. 

4. Κινηματογράφος

Το βραδάκι, που πέφτουν οι μπαταρίες και χαμηλώνουν τα φώτα, αν δεν υπάρχει άλλη αντοχή για διάβασμα, τον ρόλο του ψυχαγωγού αναλαμβάνει η οθόνη. Σπάνια βλέπω σειρές, με αγχώνει οτιδήποτε λειτουργεί σαν αλυσίδα, αλλά στο Netflix έχω ξεκινήσει να παρακολουθώ τις παραγωγές του Studio Ghibli, από πάθος για τα γιαπωνέζικα κινούμενα σχέδια, τους Ιάπωνες εικονογράφους, τα μάγκα, όλα αυτά. Είδα την Κίκι τη μαγισσούλα, τον Τότορο (το πιο τρυφερό εργάκι για παιδιά που έχω δει ποτέ), και την Αριέτι. Μένουν δυο τρία ακόμη που έχω στα υπόψιν και θα παρουσιάσω αργότερα στον Δαίμονα σε ένα σχετικό αφιέρωμα, να 'μαστε καλά. 

Και θα το είχα ήδη κάνει, αλλά με ανάγκασε να διακόψω ο Χώρος ονείρων, η βιογραφία του Ντέιβιντ Λιντς που μου γέννησε την επιθυμία να δω όλες τις ταινίες του από την αρχή: το Μπλε βελούδο, την Ατίθαση καρδιά, την Οδό Μαλχόλαντ, το Straight story. Μακάρι να καταφέρω να βρω και τον Άνθρωπο ελέφαντα ή το Eraserhead. 

5. Τηλεοπτικές εκπομπές, ντοκιμαντέρ

Τέλος, η πρόσφατη ενασχόληση με την εβραϊκή λογοτεχνία και φωτογραφικό υλικό από τα εβραϊκά γκέτο της Ευρώπης μου γέννησε την ανάγκη να δω ντοκιμαντέρ και ταινίες σχετικές, όπως η ταινία για την Χάνα Άρεντ, το ντοκιμαντέρ για την Παράγραφο 175 και άλλα. 

Και μόλις θυμήθηκα πως στο web tv θα μπορούσα επιτέλους να δω όσα επεισόδια μένουν από τους Ιστορικούς περίπατους: κυπριακό, ελληνοτουρκικές σχέσεις, Εβραίοι Θεσσαλονίκης, προσφυγικό, Λέρος, είναι τουλάχιστον δέκα επεισόδια που εκκρεμούν. 

6. Εικόνα και Φωτογραφία

Ούτε μια ζωή δεν φτάνει για να αρχειοθετήσω όπως θα ήθελα όλες τις ιστορικές, ταξιδιωτικές, και καλλιτεχνικές φωτογραφίες που έχω κατά καιρούς αποθηκεύσει στον υπολογιστή και στολίζουν πού και πού τα "Κλασικά Φωτογραφημένα" του Δαίμονα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, σε ιστότοπους όπως το Openculture ή το Childrenslibrary μπορεί κανείς πια να ξεφυλλίσει εικονογραφημένα παιδικά βιβλία όχι μόνο του 20ού, αλλά και του 19ου αιώνα. 

7. Μαγειρική

Και επειδή όπως είναι γνωστό, μόνο με τροφή ζει ο άνθρωπος και όχι με τέχνη, αν βαρεθούμε ή κουραστούμε από όλα τα άλλα, υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα να εξαφανιστούμε στην κουζίνα μας. Η πληροφορία είναι τόση στα ιστολόγια και τις σελίδες που αφορούν τη μαγειρική, που απορώ πώς μερικοί μερικοί έχουν το θράσος να είναι κακοί μάγειρες. 

Τώρα, τι θα κάνω από όλα τούτα δεν ξέρω. Αλίμονο αν χάσουμε την όρεξή μας για ζωή και γνώση. Έχουμε το σπίτι, έχουμε τον χρόνο, προσέχουμε για να έχουμε την υγεία μας. Έχουμε ο ένας τον άλλο. Κανείς να μη νιώσει μόνος του στην απομόνωση. 

***